Kathleen Turner op haar best ziet u in deze films. Al bewaart ze niet aan alle even goede herinneringen.

Body Heat

Lawrence Kasdan, 1981

Turner werd op slag een ster met haar zinnenprikkelende debuutrol als Matty Walker, het type vrouw waarvoor elke man tot moord in staat is. Ook Ned Racine (William Hurt) dus, de bescheiden advocaat die in deze sexy film noir verstrikt raakt in een web van listen, lusten en intriges. Turner: ‘Kasdan is de slimste regisseur met wie ik ooit heb gewerkt. Hij is een wandelende filmencyclopedie en weet steeds het beste uit zijn acteurs te halen. Body Heat is ook de film die mijn leven heeft veranderd. Van de ene dag op de andere werd ik overal herkend en een seksbom genoemd, iets waar ik het aanvankelijk érg moeilijk mee had.’Romancing the Stone

Robert Zemeckis, 1984

In deze kaskraker speelt Turner een verlegen schrijfster van pulpromannetjes die in de Zuid-Amerikaanse jungle plots haar wildste fantasieën beleeft aan de zijde van avonturier Michael Douglas. ‘Het jaar erop heb ik ook de sequel Jewel of the Nile gemaakt en een paar jaar later volgde de zwarte komedie War of the Roses, ook met Michael Douglas en Danny de Vito. Ik weet dat het pulpy vertier is, maar ik blijf die drie films de leukste herinneringen uit mijn carrière vinden. Wist je trouwens dat er een soort remake van Romancing the Stone in de maak is? Met Catherine Zeta-Jones én Michael Douglas. Niet als hoofdrolspeler dit keer, maar als slechterik.’Crimes of Passion

Ken Russell, 1984

In deze controversiële erotische thriller wordt Turner door kitschmaestro Ken ‘Tommy’ Russell de neonverlichte nacht ingejaagd als de zedige modeontwerpster Joanna Crane, die ’s nachts muteert tot de geile hoer China Blue. ‘Ken Russell was écht zo zot en onhandelbaar als men beweert. Het scenario werd ook voortdurend herschreven en de productie was een regelrechte hel. Dat het resultaat nog meevalt en een cultklassieker is geworden, is een klein mirakel.’Prizzi’s Honor

John Huston, 1985

In deze heerlijke zwarte komedie van grootmeester John Huston doet Turner het hart van maffioso Jack Nicholson sneller slaan, al was het maar omdat ze het als dodelijke vamp op hem gemunt heeft. ‘Dit jaar heb ik zelf mijn eerste toneelstuk geregisseerd en ik heb gemerkt dat ik enorm door Huston beïnvloed ben. Hij had een uniek gevoel voor tempo. De meeste regisseurs hebben enkel oog voor het ritme van de individuele scènes maar hij had de beweging van de hele film in zijn hoofd zitten. Huston had ook een ijzeren wil. Hij had de moed om zijn tijd te nemen en veeleisend te zijn, wat jonge regisseurs niet kunnen omdat zoveel in deze business is gebaseerd op snelheid, en niet op kwaliteit.’Peggie Sue Got Married

Francis Ford Coppola, 1986

Bitterzoete komedie waarin de ongelukkig getrouwde Turner tijdens een klasreünie bewusteloos raakt en terug ontwaakt als een 18-jarige bakvis die de kans krijgt om alles over te doen. ‘Een welkome verandering indertijd: een film over een vrouw uit een klein stadje in Midden-Amerika. Géén glamour. Geen chique toestanden. Eerst ging Debra Winger meespelen, maar ze raakte gewond. Daarna dacht Coppola aan mij en hij wilde zelfs wachten tot na de opnames van Jewel of the Nile. Natuurlijk zeg je dan geen nee.’Serial Mom

John Waters, 1994

Trashpaus John Waters neemt nog maar eens de schaduwkant van de all American family onder de loep, met Turner als de voorbeeldige huismoeder die er behoorlijk psychopatische neigingen op na blijkt te houden. ‘Een onevenwichtige film, maar wel een leuke. Iedereen zei me dat het gevaarlijk was om in een film van John Waters mee te spelen, omdat ik nooit meer aan de bak zou komen, maar dat viel reuze mee. Ongelofelijk grappige en lieve man ook. Alleen is hij zo pervers als wat.’The Virgin Suicides

Sofia Coppola, 1999

Turners laatste serieuze wapenfeit op het witte doek is deze sfeervolle retrokroniek, naar de bestseller van Jeffrey Eugenides, over een groepje jongens dat in de ban raakt van de mysterieuze zusjes Lisbon. Met Turner in een bijrol als de strenge moeder van de suïcidale meisjes. ‘Niemand kon vermoeden dat Sofia Coppola zo’n rastalent was. Ook ik niet. Maar de roman interesseerde me sowieso en als moeder van een tienerdochter vond ik het verhaal intrigerend en gruwelijk, herkenbaar en onbegrijpelijk tegelijkertijd.’ (D.M.)