Judy

Drank, drugs, mislukte huwelijken en diepe depressies: het leven van Hollywoodprinses Judy Garland was geen zonnig uitje ‘somewhere over the rainbow’, en dus kon een biopic over dat tragische, vroeg geëindigde leven (ze bezweek in 1969 op haar 46e aan een overdosis pijnstillers) niet uitblijven. Vijftig jaar na dato kruipt Renée Zellweger in de gebleekte huid van het voormalige kindsterretje uit The Wizard of Oz en A Star is Born, in een film die inzoomt op Garlands laatste levensjaar. Daarin vecht ze met haar ex om het hoederecht over haar twee kinderen en waagt ze zich aan een ultieme Londense concerttournee. Conform de Hollywoodcanon focust regisseur Rupert Goold plichtsbewust op de schaduwzijde van de roem en op de desperate housewife achter de uitdovende ster. Dat doet hij met een verrassend geëngageerde Zellweger die Garlands hits ook zelf zingt, zonder er evenwel een goedkope imitatieshow van te maken. Het resultaat is het soort oerklassieke en degelijk gemaakte hagiografie over de mens en de artiest waarvoor de Bridget Jones-actrice zich allicht nu al mag opmaken voor haar Oscarspeech. Toch mist Judy de cinematografische persoonlijkheid en psychologische gravitas om er echt een pakkend portret van te maken. Geen grootse cinema, wel een interessante inkijk in de coulissen van Hollywood en in het hoofd van een van haar meest geliefde en getroebleerde diva’s.