‘De geest van June overschaduwt me, net als onze liefde.’

Omdat je nooit een tweede kans krijgt om een laatste indruk te maken, en al helemaal niet op je sterfbed, overlopen we – ter lering en vermaak – wekelijks de laatste woorden van beroemde mensen. Deze week: Johnny Cash.

T he Man in Black – niemand die zijn bijnaam beter belichaamde dan muzieklegende Johnny Cash (°1932). Zijn voorliefde voor zwart was een bewuste en zelfs politieke keuze: ‘Er is genoeg leed in de wereld om te blijven rouwen, ook na Vietnam; armoede, honger… de duisternis slijt niet snel.’ Zijn sobere outfit stond in fel contrast met de carnavaleske glitterkostuums van zijn countrycollega’s, wat hem meteen als eeuwige outsider markeerde, en het donker spookte ook constant door zijn getroebleerde geest.

Na een jeugd onder het juk van The Great Depression en een legercarrière begon Cash schuchter aan zijn muzikantenbestaan. Maar op zijn 24e speelde hij al samen met Elvis Presley en na de hit Walk the Line ging het alleen bergop. Helaas doken met het succes ook de demonen op: drank, ontrouw, een levenslange amfetamineverslaving en aanvaringen met het gerecht. Zo werd hij ooit opgepakt voor het plukken van bloemen, maar ook voor het veroorzaken van een gigantische bosbrand. Gelukkig stond countryzangeres June Carter aan zijn zijde, met wie hij toerde, acteerde en een tv-show in elkaar stak. In weerwil van zijn southern gothic-imago toonde Cash zich ook een onverbeterlijk humorist. Wie de legendarische live-lp Johnny Cash at Folsom Prison beluistert, hoort een opgewekte grapjas aan het werk. Cash liet zich dan ook niet ketenen door genres of nicheregeltjes, wat hem in de jaren tachtig op een breuk met zijn platenmaatschappij kwam te staan. Zonder contract taande zijn ster en de wederopstanding kwam er pas in 1994 met de eerste American Recordings. Cash’ geblakerde stem, Rick Rubins gortdroge metalproductie, de uitgebeende rockcovers die het origineel telkens overtroffen… Cash was herboren en bezorgde een hele nieuwe generatie kippenvel.

In 2003 overleed zijn muze Carter en Cash droeg zijn laatste publieke optreden aan haar op. Drie maanden later stierf hij zelf aan diabetes. Postuum verscheen de laatste American, waarop Cash zijn toehoorders bezweert uit het graf te zullen verrijzen. Laat dat einde der tijden maar komen dan.

DOOR RODERIK SIX – ILLUSTRATIE LEEN VAN HULST

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content