Behalve van zijn wederhelft Joke Devynck houdt veelgevraagd theater- en tv-acteur Johan Heldenbergh onder meer van Stephan Vanfleteren, Woody Allen en Madame Bovary.

* Je speelde mee in ‘Ons Geluk’, ‘Flikken’ en ‘Witse’. Welke series volg je zelf?

Ik vind Lost wel goed gemaakt en 24 heb ik ook wel al eens gezien, maar eigenlijk interesseert dat me allemaal niet. Ik kijk zeer weinig tv, omdat het nergens nog over inhoud gaat, enkel over vorm. Mensen opvoeren in formats, en ze dan belachelijk maken: die onmenselijkheid die in televisie geslopen is, stoort me enorm. Wielerwedstrijden zijn zowat het enige wat nog het bekijken waard is.

* Zie je dan nooit iets moois op de buis?

Jawel, onlangs zag ik een prachtige documentaire over de psychiatrische instelling in Geel. En ik ben blij dat een cultuurprogramma als LUX bestaat. Het doet me denken aan Coda en Kunstzaken vroeger: uitzendingen voor de zogenaamde unserved audience, voor cultuurminnaars die op hun honger blijven zitten.

* Stel dat je zelf in ‘LUX’ te gast zou zijn. Welke boeken zou je aanraden?

Madame Bovary van Gustave Flaubert. Heel meeslepende literatuur, net zoals Is dit een mens van Primo Levi en De geverfde vogel van Kosinski. Dat laatste boek heb ik al vaak herlezen. Het gaat over hoe de mens door zijn meest primitieve reflexen tot vreselijke daden in staat is. Onthutsend, en helaas op ware feiten gebaseerd.

* Welke films kunnen je raken?

Babel van Alejandro González Iñárritu vond ik waanzinnig goed. Ik kijk ook uit naar My Blueberry Nights, de nieuwe van Wong Kar Wai, want zijn In the Mood for Love vond ik geniaal. En los daarvan blijf ik een ongelofelijke fan van Woody Allen. Annie Hall is mijn favoriete film. Ik heb ‘m zeker al 15 keer gezien, ik kan de dialogen intussen bijna integraal opzeggen. De film is ontzettend grappig en ontroerend. En herkenbaar hoe die man worstelt met zijn vreemde verhouding met vrouwen.

* Boven de bühne in de Vooruit hangt de spreuk ‘Kunst Veredelt’. Akkoord?

Mensen die definities geven van kunst, moet je wantrouwen. Maar ik probeer toch eens: kunst is de poging om het onbenoembare – haat, liefde, oorlog, verlangen – zo precies mogelijk te benoemen. Elke poging om kunst te maken, is gedoemd om te mislukken. Maar vaak is de noodzaak schoner dan het artistieke resultaat.

* Is er dan kunst die wél slaagt?

Ik heb het erg voor Duitse interbellumartiesten als Otto Dix en George Grosz. Dix heeft schilderijen gemaakt van bejaarde koppels. Fenomenaal hoe realistisch hij die knokige mensjes portretteert.

* Dix’ werk doet denken aan de foto’s van Stephan Vanfleteren.

Inderdaad, hij haalt ook dat verweerde naar boven in de mensen. Ik bewonder zijn werk. We delen ook heel wat interesses: hij heeft net als ik een voorliefde voor wielrennen, Johnny Cash, het late werk van Elvis en de vroege Nick Cave.

* Ben je zelf muzikant?

Ik kan het kampvuurrepertoire op gitaar spelen, meer niet. Momenteel ben ik banjo aan het leren, maar het gaat zeer moeizaam. Waarom ik banjo wil kunnen? Ik luister nogal vaak naar country en bluegrass – Alison Krauss en Emmylou Harris zijn bijvoorbeeld fantastische artiesten.

* Bluegrass en Nick Cave: verder kan je muzieksmaak niet uiteen liggen.

Luister eens naar Kicking Against the Pricks: een plaat waarop Nick Cave countryklassiekers bewerkt heeft. Cave heeft wel degelijk de voorzet gegeven voor mijn Bluegrassmanie. Pas op, nu ben ik nog fan van het genre. Maar voor hetzelfde geld luister ik volgende maand alleen nog naar Franse chansons. En wil ik per se accordeon leren spelen.

‘In de eenzaamheid van de katoenvelden’, een theaterstuk met Johan Heldenbergh en Bruno Vanden Broecke, speelt van 6 tot 14 juni in de Brusselse KVS (www.kvs.be). Heldenbergh speelt ook mee in ‘Maria Eeuwigdurende Bijstand’, op 21, 22 en 23 juni in de Minard in Gent. www.minard.be

Thijs Demeulemeester

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content