De 16-jarige singer-songwriter die vorig jaar Vlaanderen helemaal ‘Crazy’ maakte, debuteert nu met ‘The Brighter Story’. ‘Ik weet heel goed dat ik dankzij mijn leeftijd een groot publiek kan aanspreken.’

Je kunt lacherig doen over de jeugdige leeftijd van Jasper Erkens, maar had ú als 16-jarige al twee hits en twee fanclubs op uw naam staan? Een nominatie voor de MIA’s gekregen? In het voorprogramma van Spinvis en Adele gespeeld? De centerfold van Joepie gesierd? Van het Duitse weekblad Stern de titel ‘Die Star von Morgen’ gekregen? We dachten van niet. En nu komt Erkens – die vorig jaar vriend, vijand and everyone in be-tween verraste met zijn cover van Crazy – ook nog met een puik debuut op de proppen, The Brighter Story. Wij trokken naar het ouderlijke huis van Erkens om over de praat te praten en troffen de beloftevolle singer-song-writer aan achter zijn bureau, druk aan het studeren voor een belangrijke toets voor Duits ’s anderendaags. Wij waren echter von Kopf biss Fuss op een heel andere ondervraging eingestellt.

Is de familie Erkens een muzikale familie?

Jasper Erkens: Niet echt. Mijn pa is wel in muziek geïnteresseerd maar niet muzikaal onderlegd. Mijn moeder ook niet overdreven, maar ze speelt wel dwarsfluit. Ik ben zelfs speciaal van de elektrische gitaar naar een akoestische overgeschakeld om met mijn moeder te kunnen samenspelen.

De meesten van jouw leeftijdgenoten distantiëren zich van hun ouders, jij nodigt een journalist uit in je ouderlijke huis.

Erkens: Waarom zou ik me moeten schamen voor mijn ouders? Ik heb veel, zo niet alles aan hen te danken. Ik zou het arrogant vinden als ik hen daar niet erkentelijk voor zou zijn. Mijn vader gaat soms mee als mijn roadie: dat is toch super! Natuurlijk maak ik wel eens ruzie met mijn ouders. Maar ik ben geen onredelijke puber, denk ik. Daarvoor ben ik te goed opgevoed. En zoals je ziet, heb ik een te comfortabel leven om te klagen.

Ben je het niet stilaan beu om voortdurend op je leeftijd te worden aangesproken?

Erkens: Bwa, nee. Ik ben het zelfs als een troef gaan beschouwen, een die ik ook uitspeel. Niet zoals Tokio Hotel of de Jonas Brothers, maar toch. Ik weet heel goed dat ik dankzij mijn leeftijd een groot publiek kan aanspreken: van leeftijdgenoten die me als ‘een van hen’ beschouwen tot iets oudere mensen die mij ‘een schattig ventje’ vinden. Ik hoop alleen dat de recensenten niet te veel gaan schrijven dat mijn plaat ‘niet slecht is voor een zestien-jarige’. Dat zou ik flauw vinden.

Wat ik me plots afvraag: bestaat er eigenlijk nog een wet op kinderarbeid?

Erkens:(lacht) Ik weet daar allemaal niet zoveel van af, maar een van de beperkingen is dat ik niet meer dan tweeduizend-en-zoveel euro per jaar mag verdienen. Het grootste deel ervan wordt via een vzw meteen weer in mijn muziek geïnvesteerd. Ik hoef trouwens nog geen geld te verdienen, want ik woon nog bij mijn ouders. Ik zal allang blij zijn als ik vanaf mijn achttiende een beetje van mijn muziek kan leven.

Ik weet dat je tijdens de opnames advies hebt gekregen van Frank Vander linden, maar wat was precies zijn rol?

Erkens: Grammaticale fouten uit mijn teksten halen. En mijn uitspraak bijschaven. Af en toe zei hij dat een bepaalde uitdrukking gewoon niet goed klonk, maar als het grammaticaal klopte en ik vond het wél goed klinken, heb ik doorgaans mijn zin gedaan. Zo koppig ben ik wel (lacht). Iedereen schijnt trouwens te denken dat ik me als jong broekje bij alle aspecten van de opnames heb laten assisteren, maar eigenlijk heb ik 70 procent van het werk zélf gedaan. Natuurlijk heeft producer Fritz Sundermann me goed geholpen, maar aangezien ik de helft van de plaat heb bekostigd, heb ik ook over de helft van de arrangementen en de instrumentenkeuze mijn wil doorgedrukt. Wat niet wegneemt dat ik graag advies, goede raad en kritiek krijg, en liefst zo ongezouten mogelijk. Zoals mijn broer die zegt dat ik er gay uitzie als ik in de kledingwinkel een foute trui sta te passen (lacht).

Er staan twee heel persoonlijke nummers op de plaat: ‘How Could I Know’ en ‘When Would You Tell’. Ben je niet bang om te veel over jezelf bloot te geven?

Erkens: Goh, enerzijds vind ik dat niemand zaken heeft met mijn privéleven, anderzijds hebben die nummers me geholpen om een persoonlijke tegenslag te verwerken en hoop ik dat ze mensen in een soortgelijke situatie kunnen helpen. Het eerste nummer is het verslag van een relatie die ik heb beëindigd, een beslissing waar ik later spijt van kreeg. En het tweede gaat over een meisje dat me bedrogen heeft en dat niet durfde op te biechten – vandaar de titel: When Would You Tell. Oké, dat zijn persoonlijke onderwerpen, maar op de keper beschouwd zijn ze ook banaal en alledaags.

Akkoord, maar wat vinden de betrokken partijen daarvan?

Erkens: Dat kan mij eerlijk gezegd niet zoveel schelen (lacht).

Word je op school of daarbuiten wel eens geconfronteerd met jaloezie?

Erkens: Vaak. Er zijn er die mij arrogant noemen, terwijl ik op school nooit over mijn muziekcarrière spreek. Behalve tegen mijn beste vriend misschien, als mijn nieuwe single is gestegen in De Afrekening of zo. Op mijn MySpace worden natuurlijk ook wel eens niet-zo-vriendelijke berichten gepost. Als zo iemand duidelijke argumenten heeft om mijn muziek slecht te vinden, is dat zijn volste recht. Maar vaak gaat het gewoon om jaloerse reacties, want als ze me niet konden luchten, zouden ze nooit de moeite nemen om naar mijn MySpace te surfen. Het is geen toeval dat al die zure berichten van mannen komen.

De vrouwelijke bezoekers van je My-Spacepagina laten zich opvallend positiever uit. Eentje postte zelfs een video om je ten huwelijk te vragen.

Erkens:(blozend) Ik ga niet liegen: daar kreeg ik echt een goed gevoel van.

Vind je het niet een beetje gênant?

Erkens: Niet echt. Kijk, als ik op school voorbij de meisjes van de eerste graad wandel, word ik bijna altijd nagefloten en roepen ze mijn naam. Soms vind ik dat vervelend. Maar als ze dan een keer niét reageren , denk ik toch snel: ‘Allee, roep nu toch mijn naam!’ (lacht)

THE BRIGHTER STORY

Op 23/3 uit bij No Circus

JASPER ERKENS LIVE

Info en tickets: www.jaspererkens.be

Door Vincent Byloo