door Dominique Soenens

Regisseur, theatermaker en beeldend kunstenaar Jan Lauwers maakte met ‘Goldfish Game’ zijn eerste langspeelfilm. Brugge 2002 projecteert de film in een eenmalige Belgische preview op 25 april in het Concertgebouw. Info en tickets: 070-22 33 02

Laten we maar meteen met de deur in huis vallen: is televisie tijdverlies voor jou?

Ja, absoluut. Maar ik kijk er wel naar. Zeker nu ik kinderen heb, kijk ik meer, samen met hen. Ik ben nieuwsgierig naar het medium televisie. Het heeft iets bijzonders. Het is gevaarlijk, verslavend. Ik vind het beangstigend dat er mensen zijn die eerst uren voor hun computerscherm zitten en dan nog eens uren voor de buis.

Waarom ben je dan toch zo nieuwsgierig naar televisie?

Omdat ik perplex sta van de lelijkheid van het aanbod. De grote fout die televisiemakers maken, is dat ze denken dat het publiek weet wat het wil. Ik ga er in mijn werk net van uit dat het publiek nooit weet wat het wil. Een compleet tegenovergesteld standpunt.

Televisiemakers zwaaien met kijkcijfers om te tonen dat zij wél weten wat het publiek wil.

Dan zijn ze helemaal verkeerd bezig. Dat is een Coca-Colamanier van denken en Coca Cola is en blijft een slecht drankje.

Krijg je nooit het verwijt dat je elitair bent?

Nee. Het ís ook geen elitair standpunt. Als de mensen naar de bioscoop of naar het theater gaan, dan willen ze verrast, geprikkeld, gemotiveerd worden. Dus weten ze vooraf niet wat ze willen. Tv-makers die beweren dat ze dat wél weten, maken gegarandeerd eenheidsworst. Het is een cliché, maar zo is het.

Is het aanbod aan Vlaams drama op televisie om te huilen?

Ik heb nog nooit een Vlaams feuilleton gezien dat ik goed vond. Ik heb twee minuten van FC De Kampioenen en twee minuten van een ziekenhuisserie gezien en ik dacht: hoe is het mogelijk? Stille Waters heb ik niet gezien. Er is één grote uitzondering: In de gloria. Dat is het beste humoristische programma van Vlaamse bodem dat ik ooit gezien heb. Ik keek vroeger ook graag naar Inspector Morse. Daar kreeg je wel nog kwaliteit qua acteren, montage… Ook The Sopranos is heel goed gemaakt.

Kan je genieten van de dramatische kwaliteiten van ‘Temptation Island’?

Ik heb er ooit beelden van gezien, maar niet veel. Dat het een succes is, verwondert me niet. De gemiddelde VT4-kijker zal nooit op zo’n exotisch eiland raken, er zijn mooie meisjes in bikini te zien en misschien zitten er ook wel eens een monokini en wat geneuk bij. Wat ik dan wel interessant vind, is kijken hoe ver ze gaan in het tonen van bloot en neuken: in hoeverre speelt de katholieke censuur daarin een rol?

Je klinkt behoorlijk negatief als het over tv gaat.

O, maar ik wil televisie zeker niet de grond in boren. Ik heb er als kind heel veel naar gekeken. Ik zie ook dat mijn zoontje van 10 jaar er veel van geleerd heeft. Ik ben altijd een vitalist en een optimist geweest. Al moet ik zeggen dat dit optimisme de jongste jaren een serieuze knauw gekregen heeft. Er gebeurt dan ook zoveel in de wereld. Iedereen heeft angst. We krijgen veel meer politieke reacties op onze voorstellingen.

Speelt televisie daar een rol in?

Absoluut. Televisie vergroot de angst. Dat is statistisch bewezen. De grootste racisten zijn degenen die het minste Marokkanen zien en het meeste televisiekijken. En dan vooral naar commerciële stations. Gelukkig is het hier nog niet zo erg als in de VS, waarin televisie extreem commercieel geworden is. Sommige Amerikanen die ik ken, waren niet eens goed geïnformeerd over wat er gebeurd is op 11 september.