Itasca

Toen Kayla Cohen vanuit haar woonplaats LA onderweg was naar haar tijdelijke schuiloord in het stoffige, desolate New Mexico, kon ze zweren dat ze waterlelies zag, ‘ hundred miles past the end of the highway‘. De woestijn doet vreemde dingen met een mens en daar hoopte Cohen ook op. Op Spring zingt en tokkelt ze persoonlijke sores van zich af, maar ze geeft zich ook over aan de mystieke onmetelijkheid van haar omgeving. Dat mondt uit in tien bedaard schommelende, af en toe Brits aandoende folksongs, omhangen met dunne slierten psychedelica en rustieke ambient, waarvoor Cowboy Junkies of Joan Shelley als referentiepunten kunnen dienen. Pedal steel, piano en de strijkersarrangementen van James Elkington schikken zich volledig naar Cohens mooi sussende, zij het wat homogene visioenen.