In 2006 schopte Bong Joon-ho de monsterfilm nog een geweten met The Host, het grootste Aziatische kassucces ooit. Voor Mother mixt hij dan weer misdaad met melodrama en ruilt hij de gigantische inktvis voor het schrikwekkender wezen uit de titel. Op zoek naar het moederskindje in Bong Joon-ho, rasfilmer made in Korea. ‘Mijn moeder is obsessief en dominant, maar houd het stil.’
Vier jaar geleden sloeg Bong Joon-ho zo ongeveer alle Aziatische kassarecords aan diggelen met de superieure monsterfilm The Host. Een sequel of een overstap naar Hollywood leek de meest logische volgende stap. Niet zo voor Bong: het Zuid-Koreaanse goudhaantje bleef gewoon in eigen land en draaide er met Mother opnieuw een hypergestileerde film waarin meerdere genres met zwier dooreen worden geklutst. In casu: de misdaad-thriller en de betere tearjerker, die worden samengebald tot het bloeddonkere verhaal van een weduwe die koste wat het kost de onschuld van haar simpele, van moord betichte zoon wil bewijzen.
‘Normaal schrijf ik eerst het script en denk ik pas nadien aan de casting’, legt Bong de ontstaansgeschiedenis van zijn vierde langspeler uit. ‘Deze keer verliep het precies omgekeerd. Ik wilde absoluut met Kim Hye-ja werken, een actrice die in Korea al jaren op tv komt. Ze is een jeugdidool van me, en wordt zelfs als een ‘moeder van de natie’ beschouwd. De film is evenzeer uit Kim als uit het idee van de beschermende moeder voortgevloeid.’
Velen hadden verwacht dat je na het succes van ‘The Host’ opnieuw een grote spektakelfilm zou maken.
Bong Joon-ho: Ten onrechte. (Lacht) Ik was al met Mother bezig voor ik aan The Host begon – de synopsis dateert van 2004. Toen ik er voor het eerst met Kim over praatte, was ik er echter niet zeker van of het een goed idee was: ze staat tenslotte bekend om haar rollen als warme en liefhebbende moeder. Gelukkig vertelde ze me dat ze ook wel eens een moeder met obsessieve trekjes wilde spelen om haar duistere kanten te verkennen. Daarop hebben we het script samen verder ontwikkeld, terwijl ik intussen aan The Host werkte.
Voelde je extra commerciële druk na ‘The Host’?
Bong: Zelf trok ik me er weinig van aan, maar ik merkte wel dat het publiek en de producenten iets meer van me verwachtten. Om eerlijk te zijn: ik kan niet wachten tot dat record van The Host opnieuw gebroken wordt.
In je nieuwe film wil de moeder haar zoon zo graag beschermen dat ze totaal over de schreef gaat.
Bong: (Knikt) De moeder voelt een onvoorwaardelijke liefde voor hem. Die gaat zo ver dat ze hem op een gegeven moment zelfs wil vergiftigen. Ik denk dat alle menselijke relaties dat dubbelzinnige hebben: liefde kan zo omslaan in bezitterigheid en controledrang. Ik wilde alle aspecten van moederliefde laten zien – ook de negatieve – en de kijker doen nadenken over waar je de grens trekt tussen redelijkheid en waanzin.
Heb je zelf kinderen?
Bong: Ik heb een zoon van veertien en ik kan me heel goed voorstellen dat ik even extreem en gewelddadig zou reageren als iemand hem kwaad zou doen. Met dit verschil dat ik alle sporen achteraf netjes zou uitwissen en de perfecte moord zou plegen. (Lacht)
Met zijn moordintrige en zijn familiale thematiek doet ‘Mother ‘denken aan je doorbraakfilm, de serialkiller-thriller ‘Memories of Murder’.
Bong: Er zijn inderdaad gelijkenissen, maar zeker zo veel verschillen. In Memories of Murder wilde ik het Korea van de jaren 80 weergeven, toen we nog onder een militaire dictatuur leefden en elk individu volledig gevangenzat in ‘het systeem’ of ‘de familie’. Met Mother hoop ik het hedendaagse, individualistische Korea te tonen door de moederfiguur tot dominante kracht te promoveren en alles vanuit haar gezichtspunt te filmen. Ze is als het ware een zwart gat dat iedereen die te dicht komt naar binnen zuigt.
Heb je daarvoor ook inspiratie gehaald bij je eigen moeder?
Bong: Ja. Maar houd het stil. (Lacht) Ik ben er intussen veertig, maar mijn moeder is nog altijd superbezorgd om mij. Het neigt een beetje naar het obsessieve en dominante, al heeft ze gelukkig nog niemand vermoord – voor zover ik weet tenminste. Ze heeft de film nog niet gezien, maar hopelijk herkent ze er niet te veel van zichzelf in.
Typisch is dat je weer verschillende genreconventies dooreengooit.
Bong: Ik houd van genrecinema, maar tegelijk haat ik het. Ik houd van de zekerheden en de verwachtingspatronen die een genre oproepen, maar ik kan het niet laten om die te vervormen en te verminken. Op die manier houd je de dingen fris en spannend. Voor de kijker, maar ook voor jezelf.
Net als in je vorige films is een van de hoofdpersonages een tikje simpel, in dit geval de zoon. Wat heb je daar toch mee?
Bong: Dat vraag ik mezelf ook af. Ik denk dat gekken of simpele geesten op een meer onbevangen manier naar de wereld kijken en tegelijk iets tragisch hebben. Daarom houd ik bijvoorbeeld ook zo veel van de foto’s van Diane Arbus, waaruit ik trouwens vaak inspiratie put. Uiteindelijk blijken gekken vaak verstandiger en oprechter dan zogezegd normale mensen. Ze hoeven de schijn niet op te houden en spreken recht uit het hart.
Wat wordt je volgende project?
Bong: Een sciencefictionfilm gebaseerd op de Franse graphic novel Le Transperceneige. Hij zal worden geproduceerd door Park Chan-Wook, de maker van Old Boy. Een Aziatische Star Trek hoef je dus niet te verwachten. (Lacht)
Mother
Binnenkort in de bioscoop.De release is even uitgesteld.
Door Dave Mestdach
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
