Met LCD Soundsystem was James Murphy het voorbije decennium een van dé sleutelfiguren van de underground. En de man is een manusje-van-alles: muzikant, dj, zanger, producer, remixer, sound engineer, platenbaas, promotor en – sinds kort – soundtrackcomponist. Bovenal heeft hij een scherpe geest én een grote bek. ‘Natuurlijk heb ik goed naar David Bowie geluisterd – wat dan nog?’

Het nieuwe album van LCD Soundsystem, This Is Happening, is meteen hun laatste. Na tien jaar trekt Murphy de stekker uit zijn geesteskind. Aan de vooravond van hun concert in de AB wilden wij dus maar wat graag zijn toekomstplannen horen.

James Murphy: Het is alvast niet de bedoeling dat ik doodleuk een nieuwe band opstart. Een solocarrière staat evenmin op de agenda, waarom zou ik? Ik kan alles wat ik wil kwijt in LCD Soundsystem. Neen, daarmee zit ik waar ik wil zitten. Bekend, maar niet té bekend, een mooie back catalogue en een goede livereputatie: ik ben nooit gelukkiger geweest.

Waarom dan toch de stekker eruit trekken?

Murphy: Simpel: Ik wil geen deel meer uitmaken van een professionele rockband. Ik word er binnenkort veertig, dude! Ik wil niet mijn hele leven muzikant zijn, en al zeker geen carrièremuzikant die om de twee jaar een plaatje uitbrengt om de hypotheek op zijn villa af te betalen. Je hebt maar één leven en er is nog zoveel meer te doen.

Heb je veel opgeofferd voor LCD Soundsystem?

Murphy: Het heeft verdorie mijn hele leven overgenomen! Tien jaar geleden was het slechts een klein deeltje van wat ik deed, geleidelijk aan heeft het al de rest overwoekerd. Pas op, je hoort me niet klagen. Het is geweldig geweest, maar het is tijd voor nieuwe, andere dingen.

Stand-upcomedy? Kinderboeken schrijven?

Murphy: Je lacht, maar schrijven wil ik zeker nog doen – daarvoor ben ik naar school geweest. Het vergt erg veel discipline en vroeger bezweek ik onder mijn eigen verwachtingen. Dankzij de band heb ik dat afgeleerd. Ik jaag mezelf niet meer op.

De studiofilmpjes op je website laten een ander beeld zien.

Murphy: Oh, maar die gezonde stress is niets in vergelijking met vroeger! Tijdens de opnames van Sound Of Silver sliep ik vier nachten achter elkaar onder de piano met een jas over mijn hoofd. Mijn vrienden dachten dat ik gek was.

Mean motherfucker

‘This Is Happening’ lekte voortijdig op het internet en daar was je niet blij mee.

Murphy: Het kan me weinig schelen als iemand mijn muziek downloadt, nieuwsgierigheid is nu eenmaal des mensen. Dat iemand echter zonder toestemming mijn songs online zet, maakt me woest. Het is alsof iemand inbreekt bij me thuis en mijn dagboek op het internet zwiert. Als ik te weten kom wie daarvoor verantwoordelijk is, sla ik hem het ziekenhuis in. Ik méén het: ik spring op een vliegtuig en zoek de motherfucker op. De platenfirma weet het, maar wil me zijn of haar naam niet zeggen.

Jack White noemt internet de grootste vijand van de muziek.

Murphy: Het vormt een gevaar voor de muziek zoals hij en ik ermee opgegroeid zijn. Het internet vreet aan de levensduur van songs en albums, omdat mensen zich niet meer aan platen hechten zoals vroeger. Tijdens mijn tienerjaren was muziek een investering, artiesten brachten verdorie om de negen maanden een nieuwe plaat uit! Zelfs blanco cassettes gingen we bij de kruidenier pikken, dat was een halve plaat uitgespaard. (Lacht) Een tape is echter nog altijd maar een replica, dat telde niet – zelfs al deed je nog zo je best om met schaar, papier en lijm het artwork na te maken. Het behoort allemaal tot de geschiedenis, net zoals niemand nog met een walkman rond loopt. Of is dat weer hip intussen?

Zonder LCD Soundsystem heb je wel meer tijd voor je label DFA Records.

Murphy: Inderdaad, daar kijk ik naar uit. Ik houd ervan problemen op te lossen en een platenlabel zit altijd in de problemen.

Heeft je partner Tim Goldsworthy daarom zijn biezen gepakt?

Murphy: Tim had heimwee naar Engeland. Hij heeft kinderen en wil die liever niet als Amerikanen zien opgroeien. De laatste jaren werkten we nog nauwelijks samen omdat LCD Soundsystem al mijn aandacht opeiste. Terwijl Tim met Hercules and Love Affair in de studio zat, maakte ik een remix voor M.I.A. of was ik op tournee. Hij woont nu in Bristol met zijn gezin. No hard feelings.

Verkeerd begrepen

‘You wanted a hit/But maybe we don’t do hits’ zing je in ‘You Wanted A Hit’ – een steek richting het moederschip EMI?

Murphy: Helemáál niet! EMI heeft nog geen seconde aan mijn kop gezeurd. Onze relatie is simpel: ik lever mijn plaatjes af, EMI zegt ‘dankuwel’ en de schijfjes komen netjes in de winkel te liggen. Het idee kwam van een goede vriend van me, iemand die ook in de muziek zit en wiens naam ik niet ga noemen. Radiohits schrijven komt vanzelf bij die gast en hij vroeg zich af waarom ik niet eens een hitsingle schreef. Ik schrijf namelijk geen hits, ik zou niet weten hoe het moet, maar ik probeer ook niet om géén hits te schrijven, begrijp je? Met LCD Sound-system maken we nu eenmaal lange repetitieve tracks met intro’s en teksten die iedereen verkeerd begrijpt. (Lacht)

Nog eentje, om het af te leren: ‘Love is an open book/To a verse of your bad poetry’, uit ‘I Can Change’. Diepe shit!

Murphy: (Licht gegeneerd) Tja, euhm, dat nummer is mijn ode aan bands als OMD, The Smiths en al de new romantics die ik als dertienjarige grijs draaide. Ik heb nog steeds een zwak voor dat soort bitter optimisme.

Je hebt ook een zwak voor David Bowie. De gitaarriff in ‘All I Want’ werd volledig uit zijn Heroes gelift.

Murphy: Je hoort Bowie op al mijn platen, maar die riff wilde ik al lang eens, euhm, uitproberen. Dit was mijn laatste kans, dus ik dacht ‘ Fuck it, ik doe het gewoon!’ Het is grappig, sommige journalisten denken dat ze me betrappen. Gisteren nog vroeg een Fransman me samenzweerderig: ‘Zou het kunnen dat je goed naar David Bowie hebt geluisterd?’ (Luid) Natuurlijk heb ik goed naar Bowie geluisterd! Al mijn hele leven! Zijn er misschien té veel songs die naar David Bowie verwijzen? Is dat het probleem van de moderne popmuziek? Ik denk het niet! (Lacht)

Heb je Bowie al ontmoet?

Murphy: Neen, maar wat dan nog? Als hij zegt dat ik een en ander gepikt heb, zal ik dat grootmoedig toegeven. Van The Fall heb ik nog veel meer gepikt en mijn ontmoeting met Mark E. Smith heb ik ook overleefd. We hebben gezellig een biertje gedronken en samen ontbeten. Tezelfdertijd, welteverstaan.

This Is Happening

Nu uit bij EMI.

Door Jonas Boel

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content