Gael García Bernal, de wonderboy van de Mexicaanse cinema, acteert, regisseert en produceert tegenwoordig. En zo bouwt hij ijverig aan een betere wereld – ook met zijn rol in Lukas Moodyssons Mammoth.

Wat trok je zo aan in ‘Mammoth’?

Bernal: Dat je de film zo moeilijk kunt omschrijven. Hij dwingt je om je eigen mening te vormen. Het beste wat ik kan verzinnen, is dat hij gaat over vaderschap en de staat van de dingen. Het is een verhaal zonder openbaring: het New Yorkse koppel leeft voort met hun dubbele moraal. Veel mensen vinden dat ontgoochelend. Lukas’ kritiek op de toestand in deze wereld snijdt heel diep.

‘Mammoth’ gaat erover hoe iedereen in hetzelfde schuitje zit. Deed dat je niet aan ‘Babel’ denken?

Bernal: Totaal niet. Babel speelt zich in verschillende landen af door puur toeval, niet door het overkoepelende thema. In Mammoth is de link tussen de landen minder expliciet en tegelijk veel confronterender. Lukas stelt vragen bij de familie als instelling. Ik ken veel mensen die over hun gezin zeggen dat ze er grote offers voor moeten brengen. ‘Ik heb mijn werk laten liggen om voor mijn kinderen te zorgen’, zeggen ze dan. Daar kan ik niet bij. Ik zie werk, gezin en leven als een groot geheel.

Je bent zelf onlangs vader geworden. Voel jij je dan niet schuldig als je voor je werk je gezin weer moet achterlaten?

Bernal: Neen. Als ik werk en gezin als afzonderlijke dingen zag, zou ik overal bang voor zijn – ook om de straat over te steken. Maar dat maakt deel uit van het leven. Natuurlijk willen we allemaal liever wat meer bij ons gezin zijn. Je kunt een heel jaar weg blijven en plots mis je je familie. Dat is normaal. Dan zoek je hen op en ga je weer je eigen weg.

Je films zijn vaak erg politiek en ook je productiebedrijf maakt bewust zulke prenten. Kun je niet anders?

Bernal: Niet als je uit Mexico of Latijns-Amerika komt. Alles wat je doet, heeft er een politieke lading. Bijvoorbeeld: als ik vertel dat ik in Mexico woon, krijg ik vaak de reactie: ‘Nog altijd?’ Ik blijf er omdat het mijn thuis is en mijn familie er woont. Maar het heeft een enorme politieke bijklank, ook al wil ik dat niet. Zo is het met alles, tot je favoriete voetbalploeg toe.

Voor welke ploeg supporter jij?

Bernal: Pumas, het team van de universiteit in Mexico City. Dus: ik ben links en heb een afkeer van América, het team van mediamagnaat Emilio Azcárraga Jean. Voetbal is zo irrationeel. Als kind kies je een ploeg die succesvol is of omdat je vriend ervoor supportert. En plots heb je een politiek statement gemaakt. Heel bizar. (Lacht)

Door Ruben Nollet