Het Deense wonderkind van de elektronica is terug! Drie jaar na zijn debuutalbum The Last Resort en de dikke radiohit Moan verkent Anders Trentemøller met Into The Great White Yonder opnieuw de grenzen tussen melodieuze techno, indierock en ambient. ‘Het techno-wereldje is me te enggeestig.’

Als we de schuchtere producer spreken, is er boven het Brusselse luchtruim geen vuiltje aan de lucht, maar de IJslandse vulkaanas stuurde het Europese vliegverkeer al danig in de war. En wat zet Trentemøller op de hoes van zijn nieuwe album? Precies, een foto van een dreigende aswolk! Alsof de Noord-Atlantische duivel zelve zich ermee moeit.

Trentemøller: Ik zweer het je, die foto is maanden geleden al gekozen! Ik wilde een beeld dat tegelijk dramatisch en open was, maar ook donker en claustrofobisch. We kwamen al snel bij wolken terecht en toen diepte een kunstenaarsvriend van me die foto van een aswolk op. Het plaatje klopte. Vorige week hing hij in paniek aan de lijn, vloekend op die IJslandse vulkaan die letterlijk roet in het eten gooit. (Lacht)

Over naar de muziek: die klinkt minder dance- en veel meer rockgericht dan je vroegere werk. De strijkersarrangementen in ‘The Mash And The Fury’ deden me zelf aan The Rolling Stones circa ‘2000 Light Years From Home’ denken.

Trentemøller: Grappig dat je zoiets oppikt. Dat arrangement heb ik samen met de violist Davide Rossi bedacht. Hij heeft ook de strijkers ingespeeld voor Bittersweet Symphony van The Verve – een sample van The Rolling Stones, zoals je weet. Davide is een getalenteerde kerel, hij speelde ook al bij Goldfrapp, Neil Young en Coldplay.

De grandeur spat uit de boxen. Waar heb je die strijkers ingeblikt?

Trentemøller: Euhm, bij mij thuis. Ik speelde de strijkers in mijn flat via de synthesizer in mijn laptop om ze dan per e-mail naar Davide te sturen. Die overspeelde ze op zijn beurt met viool. Wat je hoort, zijn dus valse en echte violen over elkaar. Die weidse sound is een digitale plug-in afkomstig uit mijn laptop.

Producer Joe Boyd vertelde me dat producers die plug-ins gebruiken, liegen tegen hun publiek. De klank van een bestaande ruimte is niet na te bootsen.

Trentemøller: Platen maken is altijd een beetje liegen, tenzij je alles live opneemt. Of je nu met een technicus in een peperdure opnamestudio werkt of in een klein huiskamertje alles zelf op de computer inspeelt: het procedé is hetzelfde. Je plaatst laagjes over elkaar, gebruikt overdubs en doet wat knip- en plakwerk. Als jij zegt dat de strijkers grandioos klonken, heb ik mijn werk toch goed gedaan? De drums op de plaat heb ik trouwens wél in een oude radiostudio opgenomen. Ik heb zelfs van de gelegenheid gebruik gemaakt om een bibliotheek van drumgeluiden aan te leggen.

Je werkt het liefst alleen en speelt alle instrumenten zelf in. Mis je zo geen klankbord?

Trentemøller: Ik ben een autodidact en mijn techniek stelt weinig voor, maar van die beperking maak ik een zegen. Ik kan bijvoorbeeld niet zo goed gitaar spelen, dus plaats ik microfoons voor een gitaarversterker, speel ik de gitaarpartijen met een keyboard in en vervorm ik alles door gitaarpedalen.

Valse violen, valse gitaar, goed bezig!

Trentemøller: Ik ben helemaal fake, man!

Waarom vraag je geen bevriende gitarist om even te helpen?

Trentemøller: Omdat ik geen zin heb om te wachten tot die gitarist tijd heeft. Als ik muziek maak, moet alles hier en nu gebeuren, als de inspiratie toeslaat. Aangezien ik geen noten kan lezen of schrijven, is alles in mijn eentje doen de enige optie. Ik zou niet willen dat mijn beste ideeën wegwaaien. Best grappig: omdat er zo veel fake gitaar op de plaat staat, ben ik verplicht om twee gitaristen mee op tournee te nemen. Dan spelen we namelijk wél 100 % live – met zeven muzikanten. De chemie van een groep ervaar ik als we op tournee zijn, de kick van het creëren beleef ik in mijn eentje. Al zullen mijn buren dat waarschijnlijk tegenspreken. (Lacht)

Op de track ‘Silver Surfer, Ghost Rider Go!!!’ verwijs je naar Suicide, en op je mixcompilatie ‘Harbour Boat Trips’ stonden ook al twee songs van de obscure synthpunkers. Superfan?

Trentemøller: Ik vind het eerste Suicidealbum een tijdloze klassieker. Ik hoorde de band voor het eerst toen ik vijftien was en hij had een fenomenale impact op mijn jonge geest. Suicide is als de punkversie van Elvis Presley of Dick Dale: onversneden rock-‘n-roll, maar dan met synthesizers en overstuurde drummachines in plaats van gitaren. In your face, en zó cool. Het waren outsiders in de punkscene en daar houd ik van. Zanger Alan Vega werd tijdens optredens soms in elkaar geslagen, want synthesizers waren niet ‘punk’.

Voel jij je soms ook een outsider?

Trentemøller: Ik ben bekend geworden in het technowereldje, maar heb me er nooit thuis gevoeld. Toen al maakte ik atmosferische, melodieuze muziek, maar ik durfde ze niet uit te brengen uit vrees voor de reactie van de technopuristen. Toen de minimalstroming haar opgang maakte, zei ik ‘foert!’ en heb ik me uit dat wereldje losgerukt. Ik heb toen een tijdje hatemails ontvangen van doorgewinterde ravers die vonden dat ik ‘hun’ muziek om zeep hielp. Zo enggeestig! Nu speel ik tijdens mijn dj-sets af en toe een track van The Shangri-Las of The Cure, gewoon om die hokjesdenkers te pesten. (Lacht)

Je nieuwe label heet In My Room. Naar de song van The Beach Boys?

Trentemøller: Zou kunnen, maar het is niet zo. Ik wilde een simpele naam, plus: ik maak al mijn muziek in mijn huiskamer, dus… je weet wel. Titels bedenken vind ik moeilijk, je drukt er een stempel mee op de muziek. Ik heb liever dat de luisteraars zelf hun plaatje bedenken in plaats van hen een te dicteren.

Toch eentje: het meisje in ‘… Even Though You’re With Another Girl’, moet dat geen jongen zijn?

Trentemøller: Als je het vanuit mijn standpunt bekijkt, ja. Het zou ook over een lesbische relatie kunnen gaan… (Zwijgt)

Ja, en?

Trentemøller: Daar gaat het ook over, maar dat is een lang verhaal. Ik denk dat we het hier beter bij laten. (Lacht)

Into The Great White Yonder

Uit op 31 mei bij NEWS.

Voor bespreking zie pagina 35.

Door Jonas Boel

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content