Binnenkort blaast Paul Weller 52 kaarsjes uit, maar aan prepensioen wil de Modfather niet denken. Integendeel, met zijn tiende soloalbum Wake Up The Nation lanceert hij een wervelende wake-up call aan zijn geliefde vaderland. ‘Waar is de attitude gebleven? Alles is zo fookin’ safe!’

Weller neemt zijn heimat al op de korrel sinds hij in 1977 debuteerde met The Jam – ‘And life just simply moves along/In simple houses, simple jobs/And no one’s wanting for the change’ (uit In The Crowd). Het vuur van de angry young man die ooit Sid Vicious van The Sex Pistols een spoedafdeling in mepte, brandt nog steeds, al is Weller tegenwoordig in de eerste plaats een éminence grise van de Britse rockscene. Plaats van de afspraak is de exclusieve Arts Club middenin de poepchique Londense Mayfairbuurt. Hun motto: ‘Home To The Muse And The Amuse’.

‘We’re going to wake up the nation/don’t be no drag’, klinkt het in de titeltrack van je album. Wie zijn ‘we’ precies?

Paul Weller: In de eerste plaats ikzelf en mijn groep, maar ook iedereen die zin heeft om mee aan de alarmbel te trekken. De song is bedoeld om het Britse publiek wakker te schudden.

De meeste muziek die ik de laatste tijd hoor, is erg kleurloos en zo fookin’ safe! Waar is de attitude gebleven? Niet alleen de muziek, maar ook de televisie en de media in het algemeen zitten op een en dezelfde vlakke lijn. Is het in jouw land ook zo triest gesteld?

Je kent Peter Van Asbroeck dus nog niet. Denk je dat er nog plaats is voor politiek in het muzikale landschap?

Weller: Er zal in muziek altijd plaats zijn voor politiek, net zoals er plaats is voor liefdesverhaaltjes. Uiteindelijk stamt alle popmuziek af van traditionele folksongs en die bestaan ook in alle kleuren en vormen, zowel educatief als puur ter entertainment. De dagen van politiek geïnspireerde bands zijn nog niet geteld, wees gerust. The Libertines hadden een maatschappijkritisch randje, en Arctic Monkeys schrijven ook sociaal bewuste songs.

Er bestaan nauwelijks nog muziekgeallieerde clans, zoals de mods en rockers vroeger. Jammer?

Weller: Ergens is het jammer, dat samenhorigheidsgevoel was best opwindend. Je kunt het echter ook positief bekijken: kids zijn tegenwoordig ruimdenkender. Ze reizen niet alleen meer dan hun ouders, ze hebben ook vrienden van andere origines en luisteren naar alle soorten muziek door elkaar. It’s one big melting pot. Toen ik jong was, in de jaren 70, zat iedereen halsstarrig in z’n eigen kleine scene en was er veel geweld tussen de rivaliserende ‘clans’. Naar een concert gaan deed je nooit zonder het risico om onderweg op je gezicht te krijgen. Muziek en voetbal waren onze enige passies, tegenwoordig is er véél meer afleiding. Mijn jongste kinderen luisteren naar The Beatles, Japanse bubblegumpop én naar Lady Gaga. Voor hen is het gewoon muziek, geen way of life.

Petje af

Voor jou is muziek wél een levensstijl, al bijna 38 jaar. Vind je het vervelend om zo vaak over je verleden te praten?

Weller: Op den duur wordt het saai om altijd dezelfde verhaaltjes op te dissen, maar ik ben het gewoon. It’s part of the turf. een groot deel van het publiek zal altijd geïnteresseerd zijn in die periode van de geschiedenis. Zolang journalisten maar niet te veel leuteren over mijn kapsel en ook mijn nieuwe plaat bespreken, speel ik het spelletje braaf mee.

Lees jij recensies van je eigen albums?

Weller; Voor bladen als Mojo of Uncut ga ik wel eens zitten. Ik pik altijd iets nieuws op. Iemand verwees bij mijn vorige album 22 Dreams naar de componist Stockhausen, dus ben ik diens muziek gaan checken. Op dezelfde manier heb ik de Duitse band NEU! ontdekt, en de laatste tijd luister ik ook veel naar Metal Machine Music, die experimentele plaat van Lou Reed.

Niet bepaald ‘easy listening’.

Weller: Neen, noem het gerust uneasy listening! (Lacht) Dat is de trip waarin ik momenteel zit. Dé plaat die onlangs mijn ogen geopend heeft is Investigate Witch Cults of The Radio Age van Broadcast & The Focus Group. Psychedelisch en avant-garde, maar toch met een poppy onderstroom; pretty far out en zeer inspirerend.

Vind je Small Faces nog steeds de meest perfecte band ooit?

Weller: Niemand kan aan Small Faces tippen! Ze zagen er niet alleen fantastisch uit, hun songs klonken ook volwassen en gesofisticeerd, ook al waren ze erg jong. Steve Marriot was pas twintig toen hij Tin Soldier en Here Come The Nice schreef, petje af!

Too many ego’s

Je werkt regelmatig samen met je muzikale helden – op deze plaat doen ook Bev Bevan van sixtiesrockers The Move en de legendarische sessiedrummer Clem Cattini mee. Went het om je idolen te ontmoeten?

Weller: Onlangs liep ik Paul McCartney nog eens tegen het lijf, hier niet zo ver vandaan. Die man is de vriendelijkheid zelve en we hebben al samen in de studio gezeten, maar tóch knikken mijn knieën nog als hij me gedag zegt.

Stonden jullie begin jaren 80 niet samen op een ‘Smash Hits’-poster?

Weller: Je hebt je les goed geleerd, jongeman – in 1982 om precies te zijn. Het went nooit, integendeel, it still freaks me out. Ik heb aan de zijde van Pete Townsend en Robert Plant gestaan, ik heb Ray Davies ontmoet en Paul fookin’ McCartney schudt me de hand op straat – ik ben een gelukzak, mate!

Wanneer was je voor het laatst van je melk?

Weller: Toen Roger Daltrey vorig jaar bij ons op het podium sprong en we samen met hem Magic Bus van The Who speelden. Dat was mega!

Heb je Noel Gallagher nog gezien onlangs?

Weller: Ik zie hem regelmatig. Hij zit perfect op schema voor zijn eerste soloalbum en heeft al zo’n zestiental songs ingeblikt. Noel is in goede vorm, hij denkt eraan om volgend jaar ineens twee albums uit te brengen.

Jullie zouden ook een supergroep kunnen beginnen, samen met Graham Coxon en Bobby Gillespie misschien? Iederéén doet het tegenwoordig: Jack White, Josh Homme…

Weller: (Fronst zijn wenkbrauwen) Noem me eens één goede supergroep?

Cream, The Faces…

Weller: Oké, het is al goed. Ik denk dat onze ego’s in de weg zitten om zoiets tot een goed einde te brengen. Too Many Ego’s, dát zou een goede naam voor een supergroep zijn!

Wake Up The Nation

Nu uit bij V2.

Live: zaterdag 7/8 op de Lokerse Feesten. Meer info op www.lokersefeesten.be

Door Jonas Boel

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content