Ian Gray (Michael Pitt) is een New Yorkse moleculair bioloog die onderzoek doet naar oogevolutie, onder meer omdat hij een hartsgrondige hekel aan creationisme heeft: hij hoopt met zijn werk zulke theorieën te ontkrachten, en in één moeite het bestaan van God. En dan ontmoet hij op een Halloweenfeestje de Française Sofi (Astrid Bergès-Frisbey), van wie hij – ze draagt een zwart masker – alleen de intrigerende ogen kan zien.
Ze hebben wilde seks maar Sofi verdwijnt abrupt, zonder afscheid te nemen. Ian kan haar niet vergeten en wordt op een dag haast mysterieus naar een billboard geleid waarop hij haar ogen herkent. Uiteindelijk ontmoet hij haar opnieuw en ondanks de verschillen tussen hen – hij is de rationalist bij uitstek, zij is uitermate spiritueel ingesteld – beginnen ze een relatie. Ondertussen vordert ook het onderzoek: Karen (Brit Marling), Ians assistente, heeft bij een blinde worm het DNA ontdekt dat nodig is om ogen te ontwikkelen. En dan slaat het noodlot toe…
Meer kunnen we niet verklappen. Wel kunnen we u meegeven dat als de ogen de spiegel van de ziel zijn deze scifithriller van Mike Cahill de vraag lijkt te stellen hoe uniek die ziel is. Net als in zijn vorige film Another Earth, ook al met Marling in een hoofdrol, werpt Cahill vragen op over spiritualiteit. De bullshitmeter gaat regelmatig in het rood en de regisseur durft al eens te flirten met het slag dromerige lyriek dat u kent van Terrence Malicks latere films, maar I Origins (2014) blijft een intrigerend werkstuk in de lijn van Kieslowski’s La double vie de Véronique, niet toevallig een van Cahills lievelingsfilms. Trouwens: wat heeft Brit Marling, die u ook kent als Prairie Johnson, de vrouw die in Netflixserie The OA blind verdwijnt en jaren later ziende weer verschijnt, eigenlijk met ogen?)
Zaterdag 6/7, 22.05, Vitaya
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
