I’m Thinking of Ending Things

© Mary Cybulski/NETFLIX

Being John Malkovich, Adaptation, Eternal Sunshine of the Spotless Mind, Synecdoche, New York en Anomalisa: het mag duidelijk zijn dat schrijver, scenarist én regisseur Charlie Kaufman een eigen universum heeft gecreëerd waarin fictie en metafictie, kronkelige verhaallijnen en excentrieke personages elkaar kruisen. Ook in zijn eerste Netflixfilm, gebaseerd op Iain Reids gelijknamige roman uit 2016, weeft hij meerdere realiteiten dooreen, maar het resultaat is, zoals je kon verwachten, allesbehalve chill. Alles begint min of meer normaal wanneer een jonge vrouw (Jessie Buckley) met haar nieuwe lief Jake (Jesse Plemons) voor het eerst naar de afgelegen hoeve van diens ouders (Toni Collette en David Thewlis) trekt, al heeft ze daar grote bedenkingen bij, zoals je haar op de voice-over meteen hoort opbiechten. En dan moeten de ongemakkelijke gesprekken aan tafel en in auto’s, oprispende twijfels, dode zeugen, forse sneeuwstormen, stop-motionpoppen én de sprongen in toon, tijd en ruimte nog volgen. Hoe de vork precies in de steel zit, laat zich – zoals steeds in Kaufmans wereld – niet in een paar zinnen wurmen, maar een doordeweekse dissectie van bindingsangst, spijt en eenzaamheid is het in geen geval. Een originele en bevreemdende des te meer. De pijn van het zijn druipt van de benauwende muren en autoramen af, personages worden plots ouder en jonger, en de sfeer switcht van uitgelaten en grotesk naar eng en unheimlich. I’m Thinking of Ending Things is een strak in beeld gestanst, met uitgestreken gezicht geserveerd labyrint waarin je langzaam opgezogen wordt, tot het beurs gebeukte hoofd en hart zich overgeven. Een mindfuck die eerder frustreert en intrigeert dan bevredigt, en dus allicht precies wat de meester van het sociale ongemak wilde bereiken.

I’m Thinking of Ending Things ****

Charlie Kaufman met Jessie Buckley, Toni Collette, Jesse Plemons

Vanaf 4 september op Netflix

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content