De trilogie van Tolkiens The Lord of the Rings ligt achter ons, nu is het tijd voor een orgelpunt: Howard Shores live-uitvoering van zijn zesdelige symfonie. België krijgt de première, Shore lanceert de Europese tour in Antwerpen. Shore won twee keer bij de laatste oscars voor The Return of the King (beste score en beste lied – Into the West – met Annie Lennox), en dat twee jaar na zijn eerste zege voor The Fellowship Of The Ring. De Academy bekroont meestal mensen die het niet verdienen, maar gelukkig maakt ze af en toe een uitzondering. The Lord of The Rings is dan ook een te uniek project om te negeren. De filmtrilogie is één geworden en dat weerspiegelt ook de symfonie, die door het 200-koppige Vlaams Radio Orkest en Antwerps Koor zal worden uitgevoerd, en bovendien vergezeld zal worden door beelden van Tolkien-kunstenaar Alan Lee. Focus belde even met Shore, die thuis net twee verse composities aan het monteren was voor… de aftiteling van de dvd-versie van de film.

1960 David Cronenberg

Veertien was ik toen ik Cronenberg voor het eerst zag, hij reed op zijn motorfiets, een prachtexemplaar, door mijn wijk in Toronto. Hij was toen 17. Ik wist dat hij toen al kortfilms draaide. Mede door het leeftijdsverschil is het altijd iemand geweest naar wie ik opkeek.

1969-1973 Canadese pop

Ik speelde in die jaren sax bij Lighthouse, een full orchestra band die snel uitgroeide tot de drijvende kracht van de Canadese popmuziek (het was een van de meest originele Canadese groepen, die een crossover van rock met strijkers, blazers en nog veel meer bracht, js). Van 1969 tot 1973 toerde ik zowat de hele wereld af. We gaven 250 avondconcerten op een jaar, stel je voor. En dat vier jaar aan een stuk. Daarenboven maakten we maar liefst 8 albums.

1975 Saturday Night Live

11 oktober 1975, de dag dat de Amerikaanse televisie het begin van een kleine revolutie meemaakte. Ik was even voordien aangesteld als musical director van Saturday Night Live, en in die hoedanigheid hielp ik ook van bij het begin mee aan de vormgeving van de show. Ik was erbij van 1975 tot 1980, een tijd van verbazende creativiteit, humor en muziek. De mensen met wie ik toen samenwerkte, zijn nog steeds goeie vrienden.

1978 Guerrillafilmen

Het jaar waarin ik mijn eerste filmscore schreef. Ik wachtte 18 jaar om met Cronenberg te werken, nu ik erbij stilsta toch een lange periode. Eigenlijk was er al voor The Brood een film die mijn muziek droeg, maar ik beschouw toch The Brood als mijn eerste echte filmscore. 14 was ik toen ik hem ontmoette, 32 toen ik voor het eerst met hem samenwerkte. De hele onderneming, zo kijken we er nu op terug, was van een ruwheid die we nu niet meer mogelijk achten. Het was echt guerrillafilmen. The Brood werd voor minder dan een miljoen gemaakt, en de score heb ik opgenomen in zeven uren! Film was iets anders in die dagen, dat is zeker, de manier van films maken onvergelijkbaar met nu. En we hadden natuurlijk helemaal geen geld. Op die manier zou ik nu zeker niet meer kunnen werken. 7 uur voor een hele score? Neen, op die tijd nemen we nu 8 minuten muziek op, denk ik. Het tempo voor Lord of The Rings – dat natuurlijk niet representatief moet zijn – was ongeveer 8 tot 10 minuten muziek per dag.

2000 Peter Jackson

Peter Jackson belde me voor het eerst op in de lente van 2000 om de muziek te schrijven voor The Lord of the Rings. In de zomer van dat jaar ben ik dan voor de eerste keer naar Wellington in Nieuw-Zeeland gegaan. Ik viel meteen voor het land, en voor Peters visie. Ik geloof dat hij toen met Fran, zijn levensgezellin en coscenariste, al eens stukken van de film op mijn score van Crash had gezet, en ik moet zeggen dat die oefening vrij goed meeviel.

2002 Oscar

29 maart 2002. De dag dat ik dus mijn eerste Academy Award kreeg. Het voelde eigenlijk gewoon zoals wanneer je voor de eerste keer iets doet, denk ik. Ik heb sinds vorig jaar een kleinzoon – 9 maart 2003, zijn geboortedag, dat is dus écht een belangrijke datum – en die ervaart elke dag zoveel dingen voor het eerst: smaken, voelen, zien. Het winnen van een oscar gaf me ook zo’n gevoel. Je bent bovendien in een voortdurende staat van ontzag voor het hele gebeuren, al die mensen in dat theater…

2004 Oscar Bis

29 februari 2004, de dag van mijn tweede en derde oscar. Moet er een verschil in ervaring zijn? Neen, dat denk ik niet. Er was dus een verschil, maar definiëren kan ik het niet. Ik bleef wel tegen Elisabeth (zijn levensgezellin, js) zeggen: ‘Dit voelt anders aan, ja, dit is echt een andere beleving.’ Maar waarom precies? Omdat je het toch al eens meegemaakt hebt, misschien? Eigenlijk is dat niet meer dan normaal.

DOOR JO SMETS FOTO KRIS DEWITTE