Hotsen en botsen – De nieuwe Hot Chip klinkt ruiger en bevat opvallend meer gitaar. Rock Chip? Toch niet: een stuiterende drummachine, een vleugje calypso en een mooie falsetstem redden de meubels.

Made In The Dark EMI electropop

In het Verenigd Koninkrijk hebben ze een patent op hitgevoelige doch intelligente elektronische pop. Namen als Gary Numan, Eurythmics, Soft Cell, The Human League, OMD en The Pet Shop Boys sierden tijdens het Thatcherbewind meermaals de cover van Smash Hits en andere tienerbijbels, en staan vandaag bekend als pioniers die de ontvoogding van de elektronische muziek bewerkstelligden. De pioniersjaren liggen inmiddels achter ons, maar ook in het Albion van Gordon Brown is de oer-Britse, onderkoelde elektropop – of synthpop, zo u wil – levendig en af en toe ook very much kicking. Zoals in het geval van Hot Chip, wier derde worp ons deze week bereikte: Made In The Dark.

Twee jaar na het schuchtere maar zeer genietbare debuut Coming On Strong (2004) volgde de doorbraak met The Warning. De groep werd in de VS getekend op het hippe DFA-label, eindigde hoog in menig eindejaarslijstje en zag zich slechts door toedoen van de Arctic Monkeys de gerenommeerde Mercury Music Prize door de neus geboord. Niet slecht voor een band met het charisma van een stel bankbedienden met een Playstationverslaving. Tijdens het vele toeren bouwden ze ook een energieke livereputatie op en dat is eraan te horen op Made In The Dark. De songs klinken ruiger en gitarist Al Doyle treedt meer dan ooit op de voorgrond.

Opener Out At The Pictures start dreigend met een monotoon akkoordenmantra en stuitert na anderhalve minuut in vijf richtingen tegelijk uit elkaar. ‘Don’t just stop and stare’, klinkt het ergens tussen de tamboerijnen, analoge drummachines en maffe effecten. Het gaat vooruit, jazeker: ook Shake A Fist jakkert in een strak tempo voorwaarts. De gesproken sample van legendarisch producer Todd Rundgren halverwege blijkt een intermezzo waarna alle meters in het rood gaan en er een miniraveparty wordt gebouwd. Tijdens single Ready For The Floor komt de falsetstem van Alexis Taylor voor het eerst tot zijn recht. Terwijl zijn kompaan Joe Goddard alweer een aanstekelijke riedel opdiept gaat het melancholisch van ‘Instead of carving up the wall/Why don’t you open up – we talk?/I am ready, I am ready for a fall’. Ook in de zeemzoete R&B-pastiche We’re Looking For A Lot Of Love zingt Goddard als een volleerd crooner, maar dan stokt de machine. Touch Too Much klinkt onsamenhangend, de titeltrack iets te melig. Even is het slikken bij One Pure Thought, dat begint als een ordinaire bluesrocker maar net op tijd verstoord wordt door een springerig calypsoritme. De muziek van Hot Chip swingt niet – ze schokt, botst en veert weer op. En soms wankelt ze zo hevig dat de band onderuit lijkt te gaan, maar dan brengt een inventieve oprisping uit de batterij keyboards in hun homestudio redding. Een ruime voldoende, maar geen pirouette van de juf.

DownloadtipS

* Out At The Pictures

* Shake A Fist

* Wrestlers

Jonas Boel