Talent, charisma en goddelijke lijven. Als dat niet genoeg is om de bruinbakkende terrashanger naar de bioscoop te lokken, dan werkt niets meer. Deze vijf Hollywoodschonen moeten de verstandige gebruikers van zonnemelk factor 30 dit zomerseizoen verleiden. Het wordt nog knap heet in het donker.

In Charlie’s Angels: Full Throttle (uit op 16/7)

In X-Men 2 (nu in de bioscoop)

In The Hulk (uit op 2/7)

In The Italian Job (uit op 17/9)

In Bruce Almighty (uit op 9/7)

Hoe storend kan een tv-job van één miljoen dollar per aflevering zijn? Terwijl de meeste actrices alleen maar kunnen dromen van een rol in een succesvolle sitcom, levert Jennifer Aniston een voortdurend gevecht met haar Friends-imago. Met Brad Pitt als echtgenoot en Telly Savalas als peetoom zou je denken dat Anistons acteercarrière in een rechte lijn naar de top zou leiden. Maar niets is minder waar. Haar vroege filmografie bestaat uit halfbakken romantische komedies als Picture Perfect, ‘Til There Was You en The Object of my Affection. Bij gebrek aan succes trad ze in de voetsporen van haar vader, Victor Kiriakis in de soap Days of our Lives, en legde ze zich toe op tv-werk. Haar Hollywood-cv bleef beperkt tot bijrolletjes in weinig spraakmakende films als Office Space en Rock Star.

© Movieline. Vertaald en bewerkt door Edo Dijksterhuis

Cameron Diaz

Als onze prefab consumptiecultuur nog een ziel heeft, dan ziet hij eruit als Cameron Diaz. Zelfs de grootste cultuurpessimisten en cynische azijnpissers smelten zodra haar stadionbrede glimlach het scherm vult. Hoewel ze een van de mooiste vrouwen op aarde is – en ervoor zorgt dat dit zo blijft via dagelijkse gezichtsbaden met Evian-bronwater – is Diaz meer dan alleen een kostbaar poppetje. Achter die licht opengesperde ogen met ondeugende twinkeling draait een ontwikkeld brein in vijfde versnelling. Zie de recente serieuze rollen in Any Given Sunday, Vanilla Sky en Gangs of New York. Maar haar grootste acteerprestatie is misschien wel het spelen van suikerzoete leeghoofdjes in There’s Something About Mary, My Best Friend’s Wedding en de eerste Charlie’s Angels-film zonder voortdurend uit te barsten in ironisch gegrinnik. De goede verstaander zijn die van binnenpret omgekrulde mondhoeken niet ontgaan.

Eén ding is zeker: wie Diaz in de eerste Angels-film heeft zien swingen op Soul Train, zal nooit meer naar het nummer kunnen luisteren zonder onwillekeurige bekkenbewegingen. Hopelijk straalt de broeierigheid van die scène ook af van de sequel, Full Throttle. Want dat is de kracht van La Diaz: ze stopt ons in de broekzak van haar leren hotpants en doet ons geloven dat we nergens anders zouden willen zijn.

Halle Berry

Een oscar op de schoorsteenmantel is goed voor je ego, maar zeker geen garantie voor een glanzende filmcarrière. Daarvoor moet een actrice zich non-stop in de kijker spelen en het hart winnen van dat veelkoppige monster genaamd ‘het grote publiek’. En dus verruilde Halle Berry haar stomende seksscènes met Billy Bob Thornton in Monster’s Ball voor het gelikte liefdesbedrijf met Pierce Brosnan in Die Another Day. Ze is daarmee – na Kim Ba- singer – de tweede Bondgirl met een oscar.

Het stijve beeldje deed de producenten van X-Men besluiten haar rol van Storm in het vervolg X-Men 2 iets meer ruimte te geven. Opnieuw mét absurde pruik, maar dit keer zonder raar accent, acteerde Berry de rest van de cast onder het tapijt. Met het succes van X-Men 2 is de kans groot dat ze in een eventueel deel drie nog meer schermtijd krijgt voor de broodnodige mutantenromantiek in de sciencefictionserie.

Maar met of zonder vervolg op X-Men 2, Berry’s agenda staat voor de komende jaren volgeboekt. Zo kunnen we uitkijken naar het gevangenisdrama Gothika, waar ze de degens kruist met Penelope Cruz. En met haar status als sekssymbool stevig verankerd in de hoofden van het mannelijk publiek (zeker bij hen die haar topless zagen in Swordfish), zal het Berry niet ontbreken aan aanbiedingen.

Jennifer Connelly

Stel je voor: Faye Dunaway die na haar oscar voor Network het aanbod accepteert om een stripfiguur te spelen. Inderdaad ondenkbaar in de jaren zeventig. Maar dit is het derde millennium. En dus speelt Jennifer Connelly twee jaar na haar oscar voor A Beautiful Mind de rol van vriendin in The Hulk.

Wellicht is het de angst om nooit door te breken die haar in de armen van Ang Lee’s groene monster dreef. Want na vijftien jaar acteerwerk is Connelly nog steeds geen ster. Na een vroege start als dansend meisje in Sergio Leone’s gangsterepos Once upon a Time in America, heeft ze jarenlang een bestaan geleid als redelijk onopvallende schermvulling. Ook een carrière als zangeres stokte na een allercharmantst singletje in fonetisch Japans. Pas sinds Requiem for a Dream, Pollock en A Beautiful Mind is ze losgekomen van haar tweedimensionale acteerstijl. Een sappig kassucces zou haar kunnen katapulteren tot de rangen van de blockbuster babes. Dat ze daarvoor het liefje van een spierbundel met abominabel kapsel moet spelen, is dan van weinig tel.

Charlize Theron

Theron is een vreemd geval: ze is nooit minder dan spectaculair geweest en toch kost het haar moeite overeind te blijven in de langbenige sterretjeslawine die Hollywood ieder jaar over ons uitstort. Sinds ze in haar debuut 2 Days in the Valley haar kaken verder opensperde dan een gapende alligator, maakte ze meer dan twintig films. Maar ze lijkt geliefder bij filmmakers dan bij filmkijkers. Producenten en regisseurs zijn weg van de voormalige balletdanseres vanwege haar veelzijdigheid en totale gebrek aan divatrekjes. En dus gaven ze haar rollen als goed gevormd slachtoffer (in The Devil’s Advocate, The Cider House Rules en The Astronaut’s Wife), neo-noir femme fatale ( Reindeer Games), een arbeiderskoningin uit Queens ( The Yards), een new-agebabbelaarster ( Sweet November) en een overbezorgde moederkloek ( Trapped). De meeste van deze films trokken echter alleen de fanatiekste onder de alleskijkers, en van de zalen vol die oscarwinnaar The Cider House Rules zagen, kan slechts een enkeling zich Theron herinneren. Als men de naam al kent, dan is het uit de roddelbladen, waarin ze tijdenlang figureerde als vrien- dinnetje van George Clooney.

Maar dat alles moet veranderen met The Italian Job, een remake van de hyperbolische bankroofthriller uit 1969. De scenaristen hebben speciaal voor Theron een stevige vrouwenrol toegevoegd aan het door rauwe macho’s overheerste script. En als de film ook maar half zulke positieve kritieken krijgt als Ocean’s Eleven, dan wordt The Italian Job een essentiële stap in een carrière die gekenmerkt wordt door een gebrek aan echt foute rollen en echte successen. Mocht dat niet lukken, dan heeft ze altijd nog Monster achter de hand, waarin Theron een seriemoordenares speelt. Ze zal ons leren haar te waarderen!

Jennifer Aniston

Met Bruce Almighty, waarin ze de echtgenote speelt van een ontevreden tv-reporter die het aan de stok krijgt met God, krijgt Aniston misschien de kans om door te breken van het kleine naar het grote scherm. Nu is acteren naast hoofdrolspeler Jim Carrey zoiets als het bed delen met een horde wilde stieren – het risico platgewalst te worden, is levensgroot. Zij die Aniston zijn voorgegaan, hebben stilzwijgend hun salarisstrookje in ontvangst genomen en bedankt voor een reprise. Maar als het Aniston lukt overeind te blijven tegenover wervelwind Carrey, dan zou dit haar grote doorbraak kunnen zijn. En is ze eindelijk verlost van Rachel.

Door Michael Atkinson