Dertien jaar geleden werden Jonathan More en Matt Black (Coldcut) voor het eerst de ether ingestuurd. Hun wekelijkse radioperikelen kregen van bij het begin veel bijval en werden zelfs in Nieuw?Zeeland en Slowakije gesmaakt. Vandaag ligt het eerste album in de winkel. Door Ben Van Alboom

Solid Steel presents DJ Food & DK (Ninja Tune/Zomba Roughtrade)

www.ninjatune.com

Op donderdag 1 november staan DJ Food, DK, Ollie Teeba, Juice Aleem en de nieuwste aanwinst Bonobo te pronken in De Kreun in Bissegem en de dag erop trekt het reizende circus naar de Ancienne Belgique in Brussel. Kaarten kosten 400 frank. Voor meer informatie: surf naar www.dekreun.be of www.abconcerts.be

Om het succes te vieren, is nu een compilatiereeks aan het radioprogramma opgedragen. Op dit moment werken Mr. Scruff en Kid Koala aan het tweede en derde deel van de reeks en in de loop van volgend jaar staan ook mixalbums van Amon Tobin en Coldplay op de agenda. DJ Food (PC en Strictly Kev) en DK (Darren Knott) bijten de spits af. Het drietal maakt er een bonte bedoening van en plakt alles van Art of Noise en Blackalicous tot Herbie Hancock en David Shire vakkundig aan elkaar.

‘Eigenlijk luisteren we zelf nauwelijks naar mixalbums. Er zit gewoon te veel rommel tussen: een mixalbum is doorgaans niet méér dan een monotone aaneenschakeling van hetzelfde soort platen. Weinig deejays hebben het lef om verschillende genres met elkaar te combineren en dus hebben we het maar zelf gedaan.’

Tevreden?

Strictly Kev: Heel tevreden. Er zijn natuurlijk altijd dingen die we eraan hadden willen toevoegen, want voor ons mocht het album ruim acht uur duren. Een deel van dit werk bestaat er echter in te weten wanneer je moet stoppen. Je moet jezelf bovendien de vraag stellen of er überhaupt iemand geïnteresseerd is in een plaat van acht uur. Dan toch maar liever één uur kwaliteit. Ik vind trouwens dat we, gezien de tijdsbeperking, goed werk hebben geleverd. De nummers die het album niet hebben gehaald, hebben we gewoon verwerkt in een soort director’s cut tijdens een van de uitzendingen van Solid Steel. Die kun je nu gewoon ook op de website van Ninja Tune downloaden.

Waarom hebben jullie tot nu gewacht om het eerste album van het radioprogramma uit te brengen?

Strictly Kev: We liepen al langer met het idee rond, maar Ninja Tune heeft zich nooit echt beziggehouden met het samenstellen van compilatiealbums waar ook artiesten van andere labels op stonden. Daar komt heel wat bij kijken en niemand heeft zich ooit de moeite getroost. Vorig jaar is dan het idee ontstaan om uitzendingen van Solid Steel als bonusmateriaal aan een aantal nieuwe releases toe te voegen. We kwamen echter al vlug tot de vaststelling dat er voldoende belangstelling bestond om een volledig mixalbum aan het radioprogramma op te hangen.

Hadden jullie daar een soort parcours voor in gedachten?

Strictly Kev: Enerzijds kwam het erop aan het wekelijkse radioprogramma zo goed mogelijk samen te vatten, zonder in herhaling te vallen. Iedereen kan de uitzendingen sowieso van het internet plukken, dus moesten we wel op zoek gaan naar een unieke selectie platen. Het album mocht in geen geval al te doorsnee klinken. Anderzijds was het niet de bedoeling om louter zeldzame muziekjes te gebruiken die nergens meer te vinden zijn. De essentie van het programma is tenslotte nog altijd de manier waarop we de dingen aan elkaar plakken en niet de platen op zich.

DK: We hebben bovendien geprobeerd om de verschillende muziekgenres op zo’n manier aaneen te rijgen dat er een verhaal ontstaat. Misschien is dat verhaal erg voor de hand liggend, maar als je de platen afzonderlijk zou beluisteren, is het er gewoonweg niet. Door de combinatie van stijlen die je niet meteen met elkaar in verband kunt brengen, gaat een heel andere wereld open.

Het gebruik van woordsamples neemt zowel in het programma als op de plaat een belangrijke plaats in. Waar komen ze vandaan?

DK: De releases van Ninja Tune hebben altijd wel een speels karakter en met het radioprogramma is het niet anders. De afgelopen jaren hebben we om die reden een enorme bibliotheek uitgebouwd met woordsamples uit platen, films en televisieprogramma’s. Af en toe bewerken we zelfs berichten van ons antwoordapparaat in het programma ( lacht). We kopen ondertussen ook minstens evenveel opnames van tekstfragmenten en bizarre geluiden als pakweg jazzplaten en hiphopalbums.

Strictly Kev: Het komt erop neer om naar zoveel mogelijk verschillende dingen te luisteren. Wanneer ik in een platenwinkel kom, stap ik altijd recht op de afdeling ‘allerlei’ ( miscellaneous) af. Ik hou van spullen die men niet in de gebruikelijke categorieën kan onderbrengen. Vaak vind je daar dan vogelgezang of platen over hoe je Nederlands leert spreken. Vroeger werden zo massa’s platen op de markt gegooid. In het vinyltijdperk nam men echt alles op: ik heb thuis een plaat liggen waarop wordt uitgelegd hoe je een dinerparty moet organiseren. Er staan zelfs verschillende bereidingswijzen voor een aantal gerechten op. Fantastische plaat!

Uit het radioprogramma blijkt ook jullie voorliefde voor cinema. Wie zijn jullie favoriete componisten?

Strictly Kev: Quincy Jones, zonder twijfel. Wat hij in de jaren ’60 en ’70 met een big band heeft gedaan, vind ik buitengewoon. Herbie Hancock heeft ook knap werk verricht en dan is er natuurlijk nog altijd Lalo Schifrin. Mag ik er nóg eentje noemen? David Shire. Van de muziek die hij voor de film The Taking of Pelham One Two Three uit 1974 heeft geschreven, hebben we een sample in het nieuwe album verwerkt.

DK: Ik vind vooral Bernard Herrmann en Jerry Goldsmith goed. Filmmuziek heeft me altijd zeer geïnspireerd en op een dag zou ik graag zelf de muziek voor een film voor mijn rekening nemen. Voorlopig hou ik de boot echter liever nog wat af, want het lijkt me een verschrikkelijk tijdrovende onderneming. Ik ben er nog niet klaar voor.

In een interview zei Adam F onlangs dat veel mensen nu bezig zijn met het samenbrengen van diverse muziekgenres. Maar hij was teleurgesteld door het gros van de Amerikaanse hiphopgroepen, omdat die tegenwoordig enkel interesse tonen voor hun eigen ding. Jullie hebben zelf een hiphopachtergrond: wat denk je daarover?

Strictly Kev: Ik kan niet in de plaats van anderen spreken, maar ik vind het zonde als je alleen maar oog hebt voor één genre. Hiphop is juist geboren uit de fusie van verschillende muziekgenres. De eigenlijke peetvaders van hiphop, als Afrika Bambaataa en Grandmaster Flash, speelden zowel Led Zeppelin als Kraftwerk. Als je twee totaal verschillende genres samenbrengt, krijg je een soort onzichtbaar derde genre. Je zou kunnen zeggen dat de oorspronkelijke en meest ruwe vorm van hiphop een inspiratie is geweest voor wat we nu doen.

DK: Jammer genoeg is hiphop vandaag de dag een ongelofelijke cashmachine geworden. In de VS komt het er alleen nog maar op aan je ding in de hitlijsten te krijgen. Hiphop is de nieuwe popmuziek. Het is eentonig, maar zolang het met bakken tegelijk verkoopt, ligt niemand daarvan wakker. Zelfs blanken krijgen ondertussen toegang tot hiphop ( lacht)! Eminem klimt maar net boven de middelmaat uit, terwijl het merendeel van zijn collega’s daar niet eens in de buurt van komt. Daartegenover staan gelukkig nog altijd een heleboel undergroundgroepen die baanbrekend werk afleveren en ondertussen ook met drum ’n bass beginnen te experimenteren.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content