Over de ondoden niets dan goeds: in True Blood kunnen de vampiers niet alleen onder de mensen komen zonder (al te veel) bloedbaden aan te richten, ze zorgen ook voor verslavende televisie.
De tv-serie True Blood is de nieuwste hit van HBO, de Amerikaanse betaalzender die ons eerder al The Sopranos, Deadwood en The Wire bracht, en wordt geschreven door Alan Ball, de man achter Six Feet Under, de bejubelde tv-reeks over een familie begrafenisondernemers. In principe zouden de liefhebbers van Amerikaans kwaliteitsdrama aan die informatie genoeg moeten hebben om de release van True Blood nu al met bloedrode stift in hun agenda aan te stippen, alleen kunnen de foto’s hierbij misschien wat afschrikken. Een serie over vampiers, really?
Dat moeten ze bij HBO zelf ook gedacht hebben toen Ball met zijn project kwam aankloppen. Na afloop van Six Feet Under tekende de schrijver een exclusiviteitscontract om voor de zender nieuwe series te maken, en dit vampierdrama – een verfilming van een in de VS populaire reeks boeken – was het eerste wat hij voorstelde. HBO zou echter natuurlijk nooit zo groot geworden zijn als de zender het risico schuwde, dus kreeg Ball het groene licht en daar heeft men nog geen spijt van gehad: volgende week gaat in de VS het derde seizoen van True Blood van start. De serie is er uitgegroeid tot een grotere publiekstrekker dan Six Feet Under en de populairste en meest besproken HBO-serie sinds The Sopranos.
Bloedgeliefden
Maar goed, die vampiers dus. Eigenlijk zet True Blood de hele mythologie rond de ondode bloedzuigers wat op zijn kop. Twee jaar voor de start van het verhaal hebben Japanse wetenschappers een synthetisch bloed uitgevonden, dat onder de naam ‘Tru Blood’ op de markt is gekomen. Dankzij dat nieuwe drankje, te koop in speciaalzaken en sommige bars, hoeven de vampiers niet meer ’s nachts op zoek naar menselijke slachtoffers om hun tanden in te zetten, en kunnen ze zich voortaan onder de levenden begeven. Althans in theorie, want zoals een menselijk personage in een van de eerste afleveringen zegt: ‘Zou jij voor altijd je lievelingseten laten staan en de rest van je leven dieetdrankjes drinken?’
Een van de vampiers die toch probeert om echt bloed af te zweren is Bill Compton. Deze kwieke jongeman van 173 lentes is na de dood van zijn allerlaatste familielid teruggekeerd naar zijn ouderlijk huis in Bon Temps, een (fictief) dorpje in de Amerikaanse zuidelijke staat Louisiana. Daar ontmoet hij in een lokale bar Sookie Stackhouse, een serveerster die al sinds haar jeugd in staat is om gedachten te lezen, waardoor ze constant met flarden stemmen bestookt wordt. Bij Bill heeft ze dat probleem echter niet, bij gebrek aan hersengolven bij de vampier, wat haar een vreemde rust bezorgt en waardoor ze zich meteen tot hem aangetrokken voelt. De twee beginnen een relatie, tot ongenoegen van veel mensen uit Sookies omgeving, die geloven dat Bill enkel op haar bloed uit is.
‘God hates fangs’
Het ouderwetse romantische drama rond Sookie en Bill dient als vergrootglas om de verhouding tussen vampiers en mensen te bekijken. De komst van Tru Blood heeft namelijk niet meteen voor peis en vree tussen de twee bevolkingsgroepen gezorgd. Veel mensen staan wantrouwig tegenover de nieuwkomers en vrezen dat ze hun oude gewoontes niet afgeleerd hebben – en soms terecht. De vampiers die hun dorst wel met Tru Blood laven, vinden dan weer dat ze gediscrimineerd worden. Eén pressiegroep wil daarom een Vampire Rights Act laten stemmen, waardoor vampiers dezelfde rechten zouden krijgen als de rest van de bevolking. Dat is echter zeer tegen de zin van de fanatieke groepering Fellowship of the Sun, die de mensheid tegen de ondoden wil beschermen.
De vampiers in True Blood vormen dus een bedreigde minderheid, en hun gevecht om erkenning en bescherming vertoont gelijkenissen met de Amerikaanse burgerrechtenbeweging uit de jaren 60. Het is dan ook geen toeval dat het verhaal zich in het Amerikaanse zuiden afspeelt, de regio waar de Ku Klux Klan geboren werd en waar onverdraagzaamheid vandaag nog vaak onder de oppervlakte sluimert. De parallel tussen de strijd van vampiers en die van homoseksuelen in de VS wordt ook getrokken, temeer omdat daar in de serie op gealludeerd wordt. In de begintitels zit bijvoorbeeld een beeld van een uithangbord aan een motel waarop iemand de woorden ‘God Hates Fangs’ – God Haat Scherpe Hoektanden – heeft geschreven, een variant op het in de VS vaak opduikende ‘God Hates Fags’.
Seks, V-drugs en country
Die begintitels, van de hand van het bedrijf dat eerder al voor Six Feet Under en Dexter werkte, vormen trouwens weer een echt pareltje, een broeierige opeenvolging vol typische beelden uit het Amerikaanse zuiden, op de tonen van de countrysong I want to do bad things to you. Wat die ‘bad things’ zijn, kom je heel snel te weten: ondanks de serieuze ondertoon over racisme en discriminatie draait True Blood immers nog altijd rond vampiers, en daar horen veel bloed, hongerige griezels en vooral losbandige seks bij. Vampierverhalen zijn altijd al erotisch geladen geweest – knappe, mysterieuze mannen die op zoek gaan naar het bloed van jonge maagden, we hoeven er geen tekening bij te maken – maar in tegenstelling tot de kuise Twilight-reeks gooit True Blood alle remmen los.
‘ True Blood is een serie die je niet te ernstig hoeft te nemen’, zo zei Alan Ball in een interview. ‘Ik zelf doe dat in ieder geval niet: voor mij is de reeks een pretpark waarin ik alles kan doen wat ik wil. Six Feet Under ging over hoe mensen hun gevoelens moeten onderdrukken, terwijl de personages in True Blood zich volledig kunnen laten gaan.’ En die losbandigheid komt van twee kanten: veel vampiers beperken zich zoals gezegd niet tot Tru Blood, maar trekken eropuit om mensen leeg te zuigen. Sommige mensen gaan echter ook bewust op zoek naar vampiers om er seks mee te hebben – de zogenaamde ‘fang bangers’. Het bloed van vampiers blijkt bovendien een erg sterk afrodisiacum, zodat er een waar handeltje in ‘V-juice’ ontstaat en vampiers op hun hoede moeten zijn voor menselijke bloedzuigers.
The Sopranos achterna
Door de erg expliciete seksscènes, met personages die zich op een bijna dierlijke manier uitleven, is True Blood geen serie om samen met je moeder te bekijken. Bovendien kunnen we ons voorstellen dat ook de erg campy sfeer en bizarre gruwel sommigen zal afschrikken. Onder alle seks en bloederigheid zit echter wel een erg leuke en intelligente dramareeks over mensen en – euhm – niet-mensen die op zoek zijn naar liefde en hun plaats in de maatschappij. In de doorgaans kuise VS had het publiek in ieder geval weinig last van alle naakt, want met True Blood knoopt HBO eindelijk weer aan bij het succes van The Sopranos. Sinds het einde van de maffiaserie had de zender het moeilijk om in de belangstelling te komen – bejubelde reeksen als The Wire en Deadwood trokken maar weinig kijkers en Mad Men maakt bij een concurrent het mooie weer – maar True Blood bracht daar verandering in. Niet alleen stonden de kijkcijfers in het tweede seizoen ongeveer op het niveau van The Sopranos, de vampierreeks wordt er ook bijna even druk besproken.
Al moet het gezegd dat het er oorspronkelijk niet zo goed uitzag: de pilootaflevering werd maar heel matig bekeken en ook in de rest van het eerste seizoen zat True Blood in de middenmoot. Het was pas toen de dvd uitkwam dat de hype echt op gang kwam: de box voerde wekenlang de verkooplijsten aan en zorgde ervoor dat de kijkcijfers van reeks twee flink de hoogte ingingen. Bij ons zal de serie een ander traject afleggen, want True Blood verschijnt hier meteen op dvd. Digitaal kanaal Acht zal de reeks normaal gezien wel in het najaar nog uitzenden, maar dvd-verdeler Warner, dat met lede ogen ziet hoe importboxen bij ons vlot over de toonbank gaan, wilde daar niet meer op wachten. En dat is maar goed ook, want net als de voornoemde titels is True Blood een reeks die zich het best op dvd laat bekijken, als je er op je eigen tempo je tanden kunt inzetten.
True Blood – Seizoen 1.
Vanaf 23/6 uit op dvd (Warner Home Video)
Door Stefaan Werbrouck
‘True Blood’ trekt een parallel tussen de strijd van de vampiers en die van homoseksuelen in de VS. Niet voor niets verschijnt in de begintitels een bord: ‘God Hates Fangs’.
Door de erg expliciete, haast dierlijke seksscènes is ‘True Blood’ geen serie om samen met je moeder te bekijken.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
