Deze zomer staat in het West-Vlaamse dorpje Watou de Transporter van Lawrence Malstaf, een transportband met mensen. ‘Wie ligt, voelt zich tentoongesteld.’

GEZIEN OP KUNSTENFESTIVAL WATOU, TOT 2/9

In een spatieuze, donkere zaal vind je de Transporter van onze landgenoot Lawrence Malstaf (40). Het zwarte gevaarte bestaat uit twee glanzende, traag rollende transportbanden van elk 13 meter lang. Wie erop gaat liggen, voelt onder het oppervlak kleine reliëfs die je op een aangename massage trakteren. Al liggend glijdt de toeschouwer zo onder twee grote, horizontale spiegels door.

Waar is dat liggen zoal goed voor?

LAWRENCE MALSTAF: Als je gaat liggen, voel je je bijna ogenblikkelijk kwetsbaar. Weliswaar is er zacht, gedimd licht, maar daartegenover staat de zware, op een industriële machine lijkende Transporter. Je probeert je te ontspannen, maar dat valt niet mee tussen anderen die je van haar noch pluim kent. Je moet zoeken naar een evenwicht tussen de fysieke intimiteit en de koude machine waaraan je je overgeeft.

Moet je per se op de band gaan liggen of kun je ook gewoon kijken?

MALSTAF: Je kunt de Transporter op twee manieren ervaren: liggend op de rollende band of vanuit het perspectief van een toeschouwer die naar de liggende mensen kijkt. Wie ligt, voelt zich tentoongesteld. In die zin is de Transporter een soort tentoonstellingsplatform voor mensen.

Wat dienen we te ervaren?

MALSTAF: Een fysieke ervaring hoeft niet oppervlakkig te zijn. Ik zie ze eerder als een middel om toegang te krijgen tot emotionele of spirituele lagen. Fysieke prikkels kunnen complexe emoties en herinneringen oproepen, en dat op een hele snelle, directe manier.

Je werk is technisch altijd complex. Gebeurt het dat er iets niet lukt?

MALSTAF: Heel wat zaken lukken niet. Ik geloof niet dat ik al ooit een idee heb kunnen uitwerken zoals ik het gepland had. Gelukkig zit de kunst meer in de ontwikkeling van een concept dan in de ultieme realisatie – dat is toch de gedachte waarmee ik mezelf troost. Misschien onlogisch, maar als je ophoudt te verwachten dat de toekomst een verderzetting is van het nu, heb je meer gemoedsrust.

Heb je als kunstenaar een ultieme droom?

MALSTAF: Het ideaal bestaat uit het delen van een ervaring zonder dat ik daarvoor – bij wijze van spreken – drie ton staal, twee computers en een batterij driefasemotoren nodig heb.

De pure ervaring?

MALSTAF: Dat is het.

(E.F.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content