Paul Baeten Gronda neemt deze zomer een frisse duik in zijn favoriete tv-series en komt elke week boven met een kleinood dat daar niet uit weg te denken valt.
Komieken zijn vaak mensen die van hun maatschappelijk mislukken hun job hebben kunnen maken. Ze passen nergens bij, horen nergens thuis en gaan op een dag op een podium of voor een camera staan om uit te leggen hoe het precies komt dat ze nergens bij passen en nergens thuishoren.
Larry David, die Larry David speelt in Curb Your Enthusiasm, is daar een uitstekend voorbeeld van.
Voor Larry David is alles een aanleiding tot problemen. Of beter gezegd: niets is al genoeg om aanleiding te zijn voor problemen. In de allereerste aflevering steekt zijn broek uit ter hoogte van zijn kruis, en dat zorgt voor een vervelende situatie met de vriendin van zijn vrouw. En dus voor problemen met zijn vrouw. De episode heet, mocht er ergens nog een overstatement nodig zijn, The Pants Tent.
Zo eenvoudig is het. Een misverstand met gênante gevolgen. Inderdaad, precies zoals in FC De Kampioenen, Cheers of eender welke andere sitcom die ooit gemaakt werd.
Op een bepaald moment ziet Larry een foto van een dode vriend. Die draagt op die foto een hemd. Daarop raakt Larry geobsedeerd door het hemd. Dat is zijn recept: het grote leven gebeurt op de achtergrond en de kleine mens loopt verloren.
Er zijn twee goede redenen om naar Curb Your Enthusiasm te kijken. De eerste is natuurlijk dat je van dat soort humor houdt en graag eens lacht. Stoor je dan evenwel niet aan de belachelijke regie, het repetitieve in de humor of Larry Davids ‘natuurlijke’ manier van acteren.
De tweede reden is iets specifieker. Namelijk: kijken om niet te veel zoals Larry David te worden.
Er zit een soort van Larry David in elk van ons. We moeten hem erkennen, maar ook intomen. Bij mij is Larry relatief groot. Ik zie net als hij vaak geen al te goede redenen om ver te reizen, gekke dingen in mijn mond te steken om ‘eens iets te proeven’ of iets gratis te doen omdat de mensheid nu eenmaal zo’n prachtig iets is.
Curb Your Enthusiasm is dan ook een troost voor mensen die eigenlijk liever met rust gelaten worden. Die elke situatie zodanig fout aanpakken dat ze, ook al hadden ze oprecht goede bedoelingen, uiteindelijk heel de zaak moeten uitleggen. Waarmee ze de zaken alleen maar erger maken.
Het mooie aan Larry David is dat hij een extreem voorbeeld speelt van zo’n type, en daarbij alle kansen op grootsheid koppig laat liggen. De reden is eenvoudig: hij ís niet groots. Hij ís geen held. Hij is een kale, rijke, egocentrische halve gek in een comfortabele wijk in Santa Monica. Hij neemt liever dan hij geeft.
Het kan wel zijn dat er een vriend dood is, maar wat wil je dat hij doet? Hij gaat hem niet weer tot leven blazen of kussen of wat dan ook. Het leven is geen sprookje, het leven is wachten aan een kassa en pillen slikken. Overigens heeft hij zelf ook al twee dagen last van een vreselijk koortsblaasje, en wie huilt er voor hem? En vooral: waar zou hij nu in hemelsnaam aan zo’n hemd geraken? Want daar schuilt het onvangbare geluk: in het bezitten van het juiste hemd. In dat hemd hoort hij thuis.
IN CURB YOUR ENTHUSIASM GEBEURT HET GROTE LEVEN OP DE ACHTERGROND EN LOOPT DE KLEINE MENS VERLOREN.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
