Wat hebben Verdi, John Coltrane, Goya en Euripides gemeen? Niets, behalve dat ze de Zweedse thrillerauteur Henning Mankell (58) al zijn leven lang inspireren.

Wat ben je aan het lezen?

Ik lees altijd vijf à tien boeken tegelijk. Dan kan ik in bed kiezen waar ik zin in heb. Nu ligt op mijn nachttafel onder andere een boek over Afrikaanse geschiedenis en één over de geschiedenis van de Chinezen in Amerika. Op dezelfde stapel prijkt ook The Mission Song, de laatste thriller van John Le Carré en Persian Fire van Tom Holland, een prachtig boek over de Griekse oudheid.

Ben je schatplichtig aan de oude Grieken?

Je moet eens Medea van Euripides lezen, een hartverscheurende tragedie over een moeder die haar zonen vermoordt uit jaloezie. 2500 jaar geleden schreven mensen als Euripides, Sophocles en Aischylos pure thrillers: de emoties en passies van de personages clashten en leidden tot misdaad. Om exact dezelfde reden is Heart of Darkness van Joseph Conrad een volbloed crimestory. Ook al leest niemand die fantastische novelle op die manier.

Welke film heeft je laatst geraakt?

La Battaglia di Algeri van Gillo Pontecorvo, de Italiaanse regisseur die in oktober stierf. Ik zag de film onlangs voor de zoveelste keer, en weer was ik diep ontroerd door de manier waarop hij toont hoe politiek en persoonlijke motieven altijd versmelten. De aangrijpendste scène: drie Algerijnse vrouwen doen hun boerka uit, knippen hun haar modieus en tutten zich op als Françaises om ongemerkt een handtas vol bommen achter te laten in een café.

Wat was je geworden als je geen auteur was?

Zeker en vast muzikant. Ga maar na: ontelbare schrijvers, acteurs, regisseurs en kunstenaars willen diep vanbinnen eigenlijk muziek maken. Ik probeer boeken te schrijven zoals Charlie Parker of John Coltrane saxofoonsolo’s speelden: het leek improvisatie, maar ze wisten van bij het begin perfect waar ze naartoe wilden. Schrijvers die beweren dat hun verhalen intuïtief uit hun pen rollen, zonder te weten waar ze eindigen, liegen. Zelfs Jackson Pollock maakte zijn beste schilderijen met een intentie.

Inspireert muziek je?

Ik heb een fameuze boon voor opera, omdat grote gevoelens het best zingend uitgedrukt worden. Ik kan het weten: telkens als ik als kind droevig was, begon ik te zingen. Mijn favoriete opera’s? De Toverfluit en Le nozze di Figaro van Mozart en La Traviata en Rigoletto van Verdi. Als het aankomt op passie in aria’s omzetten, is Verdi onklopbaar.

Welke kunstwerken zijn je dierbaar?

Niet de morbide etsen, maar de portretten van Goya vind ik ongelofelijk. Bij de schilderijen van Francis Bacon kan ik de vreemdste verhalen fantaseren. Ook de impressionistische werken van Turner dialogeren met mijn ogen: Turner flirt met het zichtbare en onzichtbare, net als ik in mijn boeken. En met Le bar aux Folies Bergères (1882) van Édouard Manet heb ik een vreemde relatie. Hij schilderde een vrouw achter de toog van een drukbezocht Parijs Café. Ik denk al heel mijn leven dat ik dat meisje ooit eens in het echt in een bar zal ontmoeten.

Thijs Demeulemeester

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content