EXTRAATJES VOOR DE STERREN

vanaf za 8/5 û 21.00 Vitaya

Voor beroemdheden is het leven als een loterij die nooit eindigt. Want boven op de gigantische salarissen kunnen ze ook genieten van allerhande extraatjes, cadeaus van firma’s die hun naam maar al te graag verbinden met een bekend gezicht. Als bijvoorbeeld Julia Roberts of Demi Moore op de eerste rij zitten bij een modeshow in Parijs, dan krijgen ze daar 25 tot 50.000 dollar voor – transport, accommodatie… niet meegerekend. Maar de beste reclame krijg je natuurlijk als een filmster je kleren draagt. Ieder jaar bij de grote prijsuitreikingen is het dan ook een gevecht om kleding te slijten aan een beroemdheid, tegen betaling. Toen Sharon Stone bij de oscars van 1996 aankwam in een kleed van Armani met daaronder een zwart T-shirt van GAP (waarde: 22 dollar, zie foto), dan was dat omdat GAP in ruil 200.000 dollar gaf aan Planet Hope, een goed doel gerund door Stones zus. Kortom: als een ster bij een uitreiking of bij een photoshoot kledij van een bepaald merk draagt of een of ander accessoire, dan is dat nooit toevallig.

De concurrentie is echter zo scherp geworden dat alles steeds duurder en groter moet. Sterren die een award komen uitreiken, mogen bijvoorbeeld altijd rekenen op een goody bag. Vroeger bestond die uit enkele flacons parfum en een paar cadeaubonnen, nu zijn de geschenken meestal duizenden dollars waard. Bij de MTV Video Music Awards in 2002 kregen de aanwezige sterren een koffer cadeaus, ingekleed door een bekend artiest, ter waarde van 20.000 dollar. En bij de oscars van dit jaar was de winkelwaarde van de goody bag niet minder dan 110.000 dollar! (S.W.)

DOCU

En ook nog: De bende van 14 Reportage over een wetenschappelijk experiment waarbij tien kinderen van 14 een week lang mogen samenwonen zonder toezicht van volwassenen (Ma 10/5 û 21.00 Canvas)Bigger Than James Dean De schaduwzijde van Hollywood. Het uur van de wolf gaat naar Los Angeles en volgt er een jonge acteur die droomt van de roem, maar niet kan doorbreken. Zijn grootste prestatie totnogtoe: stand-in voor Brad Pitt in Ocean’s Eleven(vr 14/5 û 21.00 Ned3).

REVIEW

‘We hebben twintig jaar moeten wachten op een satirisch programma’, zo zei Els Tibau toen ze de eerste aflevering van Kopspijkers aankondigde. En niets wijst erop dat het wachten voorbij is, zo dachten we na afloop ervan. Want in de eerste Kopspijkers zaten er toch bitter weinig momenten waarbij we onrustig uit onze zetel veerden en door de woonkamer gingen ijsberen, en we vermoeden dat de politici die keken hetzelfde gevoel hadden. Niet dat Kopspijkers nu meteen een slécht programma was. In het overzicht van de leukste tv-beelden van de voorbije week en in het Kopspijkerspel (wat eigenlijk hetzelfde is, maar dan met twee BV’s erbij) bewees de redactie dat ze televisie door een Alles Kan Beter-bril kan bekijken, toch geen geringe verdienste. En in het gesprek met enkele fans van Johan Museeuw kwam Jo De Poorter vaak gevat uit de hoek – gelukkig maar, want voor de rest was daar niet veel te beleven.

Maar daarmee was de koek dan wel op. De Segway (een apparaat dat drie jaar geleden al werd aangekondigd als dé oplossing voor alle mobiliteitsproblemen en ondertussen nog altijd niet doorgebroken is) opvoeren in de o zo belangrijke eerste aflevering, is toch echt een laagtebod. En tijdens de conference, met drie komieken die verkleed als een bekende persoon de actualiteit overlopen, werd meteen duidelijk dat Kopspijkers voor de gemakkelijke weg koos: geen grappen over het Vlaams Blok, maar lachen met het accent van Steve Stevaert of Abou Jahjah. Echte satire vertrekt echter vanuit de inhoud, anders moeten we Geert Hoste ook nog een satiricus beginnen noemen. Als Kopspijkers die link wil vermijden, dan moet het dringend scherper uit de hoek komen. (S.W.)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content