Hedda Gabler

Het is algemeen geweten dat de voormalige tv-vedette en oud-volksvertegenwoordiger Jan Decorte als regisseur, schrijver en hoofdrolspeler meerdere unieke toneelstukken op zijn geweten heeft. Minder bekend is dat hij zich in de tweede helft van de jaren zeventig aan drie films waagde: Nature morte, Pierre en Hedda Gabler. Avila, het video-on-demandplatform voor voornamelijk Belgische auteursfilms, redt ze van de vergetelheid. Vooral Hedda Gabler (1978) verdient dat. Het geaffecteerde theater-Nederlands van de acteurs doet pijn aan de oren, maar net als de afstandelijke acteerstijl en de formalistische zwart-witbeelden van een interieur dat nooit verlaten wordt, past het bij het doelbewust uiteenhalen en weer in elkaar steken van Henrik Ibsens canonieke toneelstuk over de in een burgerbestaan gesmoorde Hedda Gabler, die zich dood verveelt en dan maar iedereen in de vernieling rijdt. Voorkennis en enig doorzettingsvermogen zijn nodig maar worden beloond met sterke scènes. Blijft hangen: het geknisper van een manuscript dat in een haardvuur belandt.