SCHIETEN MET GOUDEN KOGELS DE OPVOLGER VAN ‘HALO’ LOST DE BUITENAARDSE VERWACHTINGEN IN: ZELDEN WERDEN WE ZO INTENS MEEGEZOGEN IN EEN SHOOTER.

(XBOX)

Halo 2 ****

De game van het jaar? Over smaak en uitvoering valt te twisten, over cijfers niet. Sinds de aankondiging van Halo 2 heeft producent Microsoft alleen al dankzij de voorbestellingen anderhalf miljoen stuks van de shooter verkocht. Het zullen er nog wel enkele miljoenen méér worden, want de Xbox-knaller heeft alles om het monstersucces van zijn voorganger te overtreffen. Streefdoel: 10 miljoen stuks. Indrukwekkend, maar met minder kan Microsoft niet tevreden zijn, gezien de (geschatte) investering van 35 miljoen euro voor het ontwikkelen van de game en de vermoedelijk even hoge factuur van de marketingcampagne. Waanzin? De recordverkoop (vijf miljoen) van de eerste Halo stemt in ieder geval tot hoop. En net zoals die eersteling eigenhandig de verkoop van Microsofts Xbox-console omhoogstuwde, moet ook nummer twee dat kunnen klaarspelen. Hoe? Halo 2 voelt aan alsof je live en integraal in een actiefilm belandt, zo intens beleef je de strijd en zo waarachtig word je in het (non-)verhaal gezogen. Om in de juiste stemming te komen, mag je – in de gedaante van supersoldaat Master Chief – de aarde redden van een leger buitenaardse griezels. Het levensechte eerste persoonsperspectief in combinatie met de strijdlust van de vijandige aliens levert een reeks adembenemende vuurgevechten op. Enkel wanneer je in elke hand een ander wapen bedient, heb je kans om te overleven. De hoge artificiële intelligentie in de game maakt trouwens dat de tegenstanders frustrerend trefzeker handelen. Revanche haal je onder andere door hun rollend en vliegend materiaal in beslag te nemen voor eigen gebruik. De interne intriges in het kamp van de aliens kunnen het verhaal een onverwachte wending geven, al zijn die fantasietjes van de scenarist snel vergeten. Doordat de gevechten elkaar in een hels tempo opvolgen, krijg je nauwelijks de tijd voor sightseeing in het Star Wars-achtige landschap – wat goed uitkomt, want de ontwikkelaars hebben duidelijk minder tijd gestopt in de afwerking van het decor dan in de tuning van de actie. De filmpjes die de spelniveaus met elkaar verbinden, zijn opnieuw niet altijd met evenveel zorg ingeblikt. Maar toch is Halo 2 van een ongeëvenaarde klasse in zijn genre. Bovendien: wie zodanig opgaat in de spanning dat hij het spel in één ruk uitspeelt, beleeft er ook de tweede en derde en vierde keer nog plezier aan. Zelden lagen de verwachtingen voor een game zo hoog als voor deze Xbox-kampioen, zelden lost een aartsmoeilijke sequel die in zoals deze nerve killer doet. Als PlayStation morgen een stuk van haar voorsprong op Microsoft verliest, weten we waaraan het ligt. Bart Vandormael

Bart Vandormael