Paul Baeten
Paul Baeten Columnist bij Knack Focus

P.B. GRONDA, schrijver van onder meer Onder vrienden en recent nog Straus Park, duikt elke week in de populaire cultuur.

Het beste, of alleszins het meest geruststellende aan het leven is het besef dat je ervan kunt wegvluchten.

In Vlaanderen komt dat helaas vaak neer op aanhouderij met een zinloze hobby. Sommige mensen gaan bijvoorbeeld wandelen met hun skistokken. Dat zijn dan mensen die ik niet goed begrijp. Maar kijk, laat dat nou net het wonder van de democratie zijn: mensen mogen op belachelijke manieren gaan wandelen zonder meedogenloos te worden neergeschoten door de geheime dienst.

Ik verkies naar The Bony King of Nowhere of Kacey Musgraves te luisteren via YouTube, lang genoeg in de zon te blijven zitten om lekker een beetje duizelig te worden of bakken geld te verdienen als succesvolle profwielrenner bij die ene ploeg met al die succesvolle profwielrenners.

Kortom, de essentiëlere zaken.

Gewoon films kijken kan ook, ja. Film kijken is eigenlijk echt plezant. Soms zie ik wel drie films op een dag. Soms ook vier. Hangt er wat van af, zeg maar gerust.

Het enige probleem is dat goede films zich in de huidige industrie verstoppen zoals aanstellerige vrouwen in de badkamer.

Wat?

Het is toch waar.

Probeer maar eens in die onlinewinkeltjes van Telenet, Belgacom, Netflix of iTunes meer dan twee films te vinden die je echt wilt zien, per belastingjaar.

Ik zal nu voorspellen: dat lukt u niet. Het betalend model voor onlinefilmkijken faalt tot op heden grandioos.

Oude rommel die in 1994 al in de promobakken van de supermarkten op VHS lag te verkleuren en films die op volle kracht geflopt hebben in de zaal, ja, wie daar fan van is, die hoeft zich echt geen zorgen te maken voor de komende 4000 eenzame avonden van zijn of haar doelloze bestaan in deze miezerige wereld. Al de rest kan ’s avonds eens vloeken en toch maar weer voor de tweede keuze gaan. Het is te zeggen: sociale interactie en wijn uit karton.

Het businessmodel van de filmdistributie heeft zich duidelijk nog niet aangepast aan de nieuwe eeuw. De nieuwe eeuw die intussen nog even nieuw is als alle andere dingen die al goed veertien jaar oud zijn. Bijvoorbeeld het succes van Krezip.

Er zijn heel wat oorzaken voor het gesukkel. De meeste aanbieders van films zijn onderdelen van grote mediagroepen die ook tv-kanalen bezitten, en dus met een product liefst elf keer langs de een of andere kassa passeren. Er is de concurrentie tussen de aanbieders, de machtsstrijd om de prijszetting en het feit dat er in de filmbusiness veel eikels werken die het zelf begot ook niet weten.

De filmindustrie is in zekere zin de culturele versie van de voedingsindustrie. In principe zou ze de bron kunnen zijn van veel goeds, maar toch wordt de overgrote massa in hoofdzaak met opgesuikerde rommel gevoed, met het doorzichtige en beledigende excuus dat ze daar zelf om vraagt. Het huidige onlinefilmaanbod komt neer op wat je krijgt in zo’n vergeten McDonald’s waar de cola lauw staat en het vlees al eens gegeten werd.

Gelukkig heb ik nog de professionele wielrennerij.

P.B. GRONDA

SOMMIGE MENSEN GAAN WANDELEN MET HUN SKISTOKKEN. DAT IS HET WONDER VAN DE DEMOCRATIE: MENSEN MOGEN DAT DOEN ZONDER MEEDOGENLOOS TE WORDEN NEERGESCHOTEN DOOR DE GEHEIME DIENST.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content