P.B. GRONDA, schrijver van onder meer Onder vrienden en Straus Park, duikt elke week in de populaire cultuur.

Terwijl we zonder het misschien helemaal te beseffen al lang verwikkeld zijn in een nieuwe oorlog tussen oost en west, waarbij het westen duidelijk militaire en economische overmacht heeft maar ook van alles te verliezen, en het oosten – ‘de Russen’, dus – minder middelen heeft maar ook het gevaarlijke en moeilijk inschatbare gedrag van iemand die dan weer alles te winnen heeft, falen de Vlaamse media erin alle lagen van de bevolking daarover in te lichten.

Duitsland, waar Merkel woont. Dan Polen, waar veel van de huishoudsters en onderaannemers die vandaag elke dag in Diest, Kaprijke of Laakdal aan de slag zijn, vandaan komen. En dan Oekraïne. Heel ver is dat niet.

Dat we er met moeite in slagen leed in Afrika of het Midden-Oosten te erkennen, dat verklaren we graag door te zeggen ‘dat we dat al te vaak op tv hebben gezien’ en het daardoor niet meer aankomt.

Dat is opmerkelijk voor een tv-publiek dat na de negende keer de grappen van Balthasar Boma nog wel smaakt. Of voor een bevolking die met een miljard op straat komt als het erop aankomt het heilige doel De Ring Rond Antwerpen te dienen.

We zijn egoïstische en eerder oppervlakkige wezens, die dan nog eens zo egomaan zijn om ons daar schuldig over te voelen. Dat onthult vast een en ander over de menselijke aard.

Maar je zou net daarom denken dat wanneer de dreiging letterlijk dichterbij komt, en heel ons systeem met andere woorden wordt bedreigd, er toch een zeker reveil zou ontstaan.

Niets daarvan. Gewoon verder praatjes maken. We mogen dan toch de oude Telenet-ontvanger langer houden. Ja. Dat is natuurlijk ook een historische overwinning, laten we daar zeker niet te licht aan voorbijgaan want onze kleinkinderen zouden het ons nogal aanrekenen.

Vroeger had je radio, televisie en gedrukte media. Dan kwam ook online erbij. Veel mensen denken nog steeds in die indeling. Intussen gaat de kwaliteit of de uniciteit van de inhoud wel al even voor alles. De vormen en de plaatsen waar we die inhoud dan kunnen vinden, variëren en passen zich aan. Alles wat werkt, heeft één ding gemeen: een duidelijk en erg specifiek profiel. Bijvoorbeeld filmpjes met katten die met wol spelen.

Omdat veel nieuwsmedia dat nog niet lijken te beseffen, en denken dat ze door leuk te doen met zowat alles wat er beschikbaar is moeten concurreren, of omdat ze goedkoop muisklikken willen scoren door online-inhoud te herkauwen in een niemendalletje vol tikfouten, is het aanbod vandaag van een onzinnigheid die grappig zou zijn als ze niet zo triest was.

Je zou kunnen denken: ja, maar dat is een probleem van heel de industrie. Check de internationale nieuwsbronnen maar eens.

Dat is inderdaad een goed idee. Heel snel wordt dan duidelijk dat er in de rest van de wereld blijkbaar heel wat te gebeuren staat dat je misschien niet wilt maar wel moet weten. Europa is al een klein land vol kerkjes en gezellige straatjes, maar Vlaanderen is meer en meer het gehucht achter in het bos waar enkel de inteelt welig tiert.

P.B. GRONDA

WE SLAGEN ER MET MOEITE IN LEED IN AFRIKA OF HET MIDDEN-OOSTEN TE ERKENNEN: ‘DAT HEBBEN WE AL TE VAAK OP TV GEZIEN.’ OPMERKELIJK VOOR EEN PUBLIEK DAT DE GRAPPEN VAN BALTHASAR BOMA NOG WEL SMAAKT.