PB GRONDA, auteur van Nemen wij dan samen afscheid van de liefde, Kentucky, mijn land en Onder vrienden, duikt elke week in de populaire cultuur.

Omdat tien kilometer boven onze hoofden een noordse straalstroom woedt die ons van onweer naar onweer blaast, kunnen we in deze meimaand – nochtans de beloftevolle zaterdagavond der maanden – niet rekenen op dagenlang ononderbroken blauw aan de hemel, double-digit temperaturen die met een twee beginnen en de beloftevolle menggeur van zonnecrème, schijfjes citroen en alle andere ingrediënten die normaal het parfum vormen voor het elektrische voorspel van de zomer.

Dat is vervelend. De lente is immers het belangrijkste seizoen van het jaar. De zon laadt ons op, het lichaam herademt en het is nog niet te warm om meer dan vijf woorden achter elkaar uit te spreken of op te schrijven. Zelf zit ik negen maanden per jaar maar wat mails te checken en foto’s van mijn dochter op Instagram te posten om dan in de drie maanden lente op gulzige ramsnelheid een boek te schrijven. Dit najaar zal er met andere woorden geen nieuw boek verschijnen. En dat is niet mijn schuld, maar die van de straalstroom.

Als het regent of als ‘een muts’ iets is wat je voor de zekerheid toch maar meeneemt op een uitstap, dan is het geen weer om te schrijven. Dan is het weer om naar de Delhaize te gaan, het glas tussen twee buien in naar de container te brengen en, zoals mijn goede vriend Olivier Dewit ooit in november 2005 orakelde nadat hij had beslist om niet verder te studeren en carrière te maken als internationale ladiesman, te ‘wachten op de zomer’. Wat trouwens een uiterst geschikte titel zou zijn geweest voor de roman die ik nu niet zal schrijven. Jammer.

Een mogelijke oplossing is een weekje ‘naar de zon’ op reis gaan. Maar op reis gaan om op reis te gaan, is passé. Als je buiten een paar stralen zon niks te zoeken hebt, blijf dan thuis. De mens is nu ongeveer tweehonderd jaar toerist aan het spelen, het is stilaan tijd om eerlijk te zijn en toe te geven dat reizen eigenlijk strontvervelend is. Met honderd andere opgefokte zotten in een rammelend vliegtuigje kruipen om te vluchten van de dagelijkse sleur die we hopen te ontlopen door op een nog kleinere ruimte samen te kruipen met zicht op water. Tja. Laat me weten als dat echt blijkt te werken. Of als we toch naar de hemel zouden gaan na de dood.

Nee, een betere oplossing is om helemaal loos te gaan in de vervelende herfstigheid. Ga zagen over het weer tegen de buren – iets wat Geert Bourgeois als onderdeel van een uiterst goedbedoeld Groot Vlaams Assimilatieplan overigens sowieso zal verplichten vanaf januari 2013, net als het tot perfect geperste vierkanten strijken van met deprimerende kleuren gelijnde zakdoeken en het naar de heruitzending van Dagelijkse Kost kijken voor het slapengaan.

En als je je buren beu bent (niet aan Geert Bourgeois zeggen, want dan word je meteen verbannen naar Mexico of, erger nog, de Borinage), ga dan naar huis, laat het rolluik zakken (levert extra punten OP als Vlaming!), gooi een blok op het vuur, zet een romantische komedie op die zich afspeelt in de Londense regen en mompel iets over ‘wachten op de zomer’.

PB GRONDA

‘NAAR ‘DAGELIJKSE KOST’ KIJKEN ZAL BINNENKORT WEL IN HET GOEDBEDOELDE GROOT VLAAMS ASSIMILATIEPLAN STAAN.’