Paul Baeten Gronda, auteur van Nemen wij dan samen afscheid van de liefde en Kentucky, mijn land, duikt elke week onder in de kelders van de populaire cultuur.

Sinds Studio Brussel stubru heet, van sticker veranderd is en een zender is geworden die met leuke, jolige en keizotte programma’s geweldig goeie radio maakt voor dertienjarige huppelkutten met twee sms-duimen, een nooit meer in te halen leerachterstand en een beperkt uitzicht op een zoutloze job in de lagere regionen van onze sputterende diensteneconomie waarbij ‘in het gat geknepen worden door de Rudi van HR’ er nu eenmaal bij hoort, loop ik een beetje verloren op de FM-band. Dat ligt natuurlijk aan mezelf, omdat ik alweer even de 24 voorbij ben, en dus op allerlei vlakken over mijn hoogtepunt heen. Het meest rock-‘n-rolle voorwerp dat ik nog in huis heb, is een placemat uit Casa die, als je het wilt zien, een beetje op de body van een Gibson SG lijkt. Verder heb ik mijn laatste hoofdhaar verloren op de baan van Tildonk naar Wespelaar in 2008 en betrap ik me soms op gedachten zoals: in wat voor een wereld heb ik het nodig gevonden om nog eens een volgende generatie Baetens op te starten?

Gelukkig staan daar dan de marketeers van de VRT klaar om je vriendelijk door te schuiven naar Radio 1. Samen met Berlingo-eigenaars en germanisten die graag eens goed gaan mountainbiken met de maten. Prima radio, Radio 1. Echt waar. Behalve wanneer Heidi Lenaerts bezig is op Klara, zal ik vaak aan het proberen zijn om zo meteen mogelijk mee te zijn. Behalve dan al die uren dat ik gewoon met mijn cd’tje van Mos Def door de Leuvense binnenstad scheur.

Enige nadeel: na een uur of twee Radio 1 krijg je toch ook al snel het gevoel dat je net zoals sommige van de presenterende sujetten een in toxisch zuur gedrenkte granaatappel in de sluitspier hebt zitten. Wat niet wil zeggen dat Koen en Sven geen toffe gasten zijn. En dat bedoel ik niets eens ironisch, want Koen en Sven zijn echt toffe gasten. Ik hou ook van Lieven Vandenhaute en die kerel van Vandaag Met Lode Roels. En Annelies Beck is een wezen voor wie ik zonder ooit nog om te kijken meteen vrouw en dochter in de steek zou laten. Of ik zou toch tenminste graag eens een kop koffie met haar gaan drinken. Hoewel ik eigenlijk liever thee drink, maar dat klinkt meteen zo slapjes.

Zo zal er bijvoorbeeld weinig thee gedronken worden op de in kakigroene containers opgezette redactie van wat ik mijn Gouden Radiotip voor 2011 zou durven te noemen: AFN The Eagle. Naam als een klok. Terug te vinden op exact 101.7 FM. AFN staat voor American Forces Network. The Eagle niet, dat staat gewoon voor The Eagle. Een radiozender, met andere woorden, voor those brave fellow Americans die ergens in de wereld gestationeerd zijn en, in afwachting van enig lokaal vertier, donuts trekken met hun Hummers en de plaatselijke boerendochters bezwangeren met toekomstige vaderloze Jack en Ryan juniors. En kauwgum uitdelen aan kinderen, en zo. Aah, de romantiek van het legerwezen. The Eagle biedt deze jonge helden countrymuziek, het weer en tips om zelf hun auto te herstellen. Korter gezegd: The Eagle biedt hen het leven. The Eagle biedt ons het leven. The Eagle is het leven.

Wie net als ik eigenlijk graag marinier in het Amerikaans leger was geweest, met een drankprobleem en ‘USMC’, ‘Semper Fi’ of ‘Sheila=Best Fuck Ever’ op de borst getatoeëerd, en wie eveneens net als ik uit lafheid zijn toevlucht moet nemen tot Generation Kill, Call Of Duty: Black Ops en muziek van Kevn Kinney, zal de nochtans leerrijke beursinzichten van Pascal Paepe graag links laten liggen voor programma’s zoals The Eagle in the Evening, The Eagle Overnight of de zaterdagavondhit American Top 40 with Ryan Seacrest. Dat alles wordt doorspekt met sensibiliseringspotjes die de pechvogel van dienst moet inspreken, wil hij geen mot met de drilsergeant. Slagzinnen als ‘Drinking is not cool!’, ‘Drugs are not cool!’ of ‘Domestic violence is not cool!’ herinneren ons toch telkens weer aan die enkele eenvoudige etiquetteregels voor het dagelijks leven. Hoewel ik zelf toch vooral fan ben van de wederkerende rubriek Little Known Facts About the American Military. Twee keer raden waar dát over gaat.

‘AFN The Eagle biedt jonge soldaten en ons het leven. The Eagle ís het leven.’