Het bordje sold out ligt al geruime tijd klaar voor de passage van The Vaccines in de AB, wat nog maar eens bewijst dat het ongemeen hard gaat voor het gitaarkwartet uit Londen. Come of Age, de titel van hun tweede album, is een knipoog naar die blitzcarrière, én het gedroomde excuus om zanger Justin Young naar zijn eigen groeipijnen te porren. ‘Door Elvis heb ik de entertainer in mezelf ontdekt.’

[6 JAAR] * ELVIS

‘Ik was stil, verlegen, onwennig en onzeker. Op school was ik geen haantje de voorste, ik hield me doorgaans het liefst op mezelf bezig. Er was één remedie: Elvis Presley! Via een van mijn schoolkameraadjes heb ik de rock-‘n-roll ontdekt. Zijn vader had een grote platencollectie, voornamelijk Elvis, maar ook alle andere Buddy Holly’s en Chuck Berry’s van deze wereld. Dankzij Elvis bloeide ik open en heb ik de entertainer in mezelf leren kennen. Klasgenoten en familie werden regelmatig getrakteerd op mijn imitaties van de King. Weg verlegenheid! Het was de ongetemde Elvis uit de jaren vijftig van wie ik een hevige fan was, niet de bravere van de sixties of zijn afgetakelde Las Vegas-incarnatie. Van mijn pa kreeg ik een drumkit cadeau en samen vormden we een bandje waarin ik mijn melktanden in klassiekers als Johnny B. Goode mocht zetten. Ik probeerde zelfs een vetkuif te laten staan – niet zo simpel als zesjarige snotaap. (lacht)‘

[12 JAAR] * NIRVANA

‘Was Elvis lange tijd voor mij het summum van showmanschap, dan veranderde alles toen ik in het eerste middelbaar van mijn lerares Engels een tape in bruikleen kreeg van Nirvana’s Nevermind. Nog op een lekker ouderwetse cassette, jawel. (lacht) Zoals zoveel jonge kereltjes in die tijd dweepte ik met Oasis en voetbal, maar de emotionele kopstoten van Kurt Cobain keerden mijn wereld ondersteboven. Hij zette in één ruk de deur open naar Amerikaanse punkrock en de hardcorescene. Niet alleen door zijn muziek, maar ook door de namen die hij liet vallen tijdens interviews en zelfs de T-shirts die hij droeg. Thuis hadden we nog een internetverbinding via de telefoon, we kregen elk tien minuten surftijd. Die van mij ging op aan het uitpluizen van welke muziek schuilging achter namen als Flipper en Mudhoney. Elvis was larger than life, maar via Nirvana begon ik te beseffen dat ik zelf ook een gitaar kon vastpakken, songs schrijven en op een of andere manier mensen raken.’

[18 JAAR] * JAY JAY PISTOLET

‘Het jaar waarin ik van Newport naar Londen verhuisde. Een opwindende maar tegelijk ook eenzame tijd. Ik ontdekte ‘de grote stad’ – spannend – maar ik kende er geen levende ziel. In die periode is het alter ego Jay Jay Pistolet geboren, zag mijn soloproject voor The Vaccines het licht. Ik wilde muziek maken, had geen vrienden in Londen, maar wel een gitaar. Dus schuimde ik elk weekend in mijn eentje de vrije podia af. Thuis keek ik skatefilms, vooral voor de muziek. Zo leerde ik onder meer de Ramones kennen. Tussendoor studeerde ik geschiedenis aan de universiteit, om te leren wie en wat onze wereld vorm heeft gegeven. Ik geloof niet in die ‘artiestenacademies’ waar zoveel Britse muzikanten tegenwoordig afzwaaien. Leren zingen en componeren is één ding, maar zonder wereldbeeld ben je er vet mee. Ik zal nooit de allerbeste songschrijver ter wereld worden – ik ben me erg bewust van onze beperkingen – maar onze liedjes hebben tenminste een hart en een ziel.’

[24 JAAR] * THE VACCINES

‘Vorig jaar dus. Intussen zijn The Vaccines mijn leven geworden. Het is verbazend snel gegaan, en ik vind het nog steeds een eer om op dezelfde podia te staan als mijn helden. Ons tweede album hebben we opgenomen in de ICT-studio’s in jullie Brussel, maar veel van de stad hebben we niet gezien, vrees ik – we were holed up in our little world. We begonnen te werken rond tien uur ’s avonds, overdag kwamen we enkel buiten om te eten of te bowlen. (lacht) Het tweede album is er zo vlug gekomen omdat we snel een beter dan het eerste wilden maken. Zo ging het ook in de sixties, toen bands soms twee, drie albums per jaar uitbrachten en constant evolueerden. Je bent in deze tijden maar zo goed als je laatste plaat, dus het mag vooruit gaan wat ons betreft . De titel is in de eerste plaats tongue in cheek bedoeld: Come of Age, voor mij refereert het aan de bubblegumpop van weleer, en de eerste platen van The Beatles en The Monkees.’

[30 JAAR] * QUE SERA

‘Opgroeien is niet gemakkelijk. Dat alles beter wordt met ouder worden is een achterlijk idee. Binnen vijf jaar word ik 30, een leeftijd waar ik naar uitkijk noch tegen opzie. Toen ik zestien was, wist ik perfect wie ik was en waar ik heen wilde. Nu kan ik alleen maar hopen dat ik in de toekomst even gelukkig en bevredigd zal zijn. Maar ik ben er niet mee bezig. Ik weet niet eens wat de volgende avond brengen zal, laat staan dat ik enig idee heb over waar ik binnen vijf jaar wil staan. Hoe lang we het uitzingen met The Vaccines kan enkel de toekomst uitwijzen. Met rock-‘n-roll kun je zo lang doorgaan als je wilt, tot op het moment dat het je waardigheid begint aan te tasten. Binnen twintig jaar nog steeds op tournee gaan met The Vaccines zie ik niet zitten, ik wil er geen cabaretvertoning van maken. Het is begonnen bij Elvis, maar ik wil zo niet eindigen.’

COME OF AGE

Uit bij Columbia.

DOOR JONAS BOEL