GREASE 2

PATRICIA BIRCH

VS 1982, MET MAXWELL CAULFIELD, MICHELLE PFEIFFER, LORNA LUFT. 22.00 – VIJFTV

Mocht er ooit een hitlijst worden opgesteld met de meest onnozele, overbodige en gênante sequels uit de sowieso al overvolle beerputten van Tinseltown, dan is Grease 2 een te duchten podiumkandidaat. Niks in deze vetkuiven-musical, waar het koppel uit het mega-succesvolle origineel – John Travolta en Olivia Newton-John dus – overigens wijselijk uit wegbleef, is immers het bekijken waard, met uitzondering misschien van de piepjonge Michelle Pfeiffer die in haar eerste, weinig flatteuze hoofdrol enkele kleffe popdeuntjes kweelt.

Aan de pitch is nochtans weinig veranderd. Ook dit keer draait het om amoureuze perikelen tussen Pink Lady Pfeiffer en een coole outsider – in casu: de Engelse uitwisselingsstudent Michael (Maxwell Caulfield) – die haar hartje tracht te veroveren en het daarbij aan de stok krijgt met de T-Birds-bende die over de campus van de Rydell High School regeert.

Veel bevlogen sitcom, seksuele innuendo of pikante jukeboxhitjes – de hoofdingrediënten van het origineel – vloeien daar echter niet uit voort, al ligt het debiet aan haarlak, lippenstift en andere fifties-parafernalia hoger dan ooit, passeren verschillende randpersonages uit deel één opnieuw de revue en zorgt het nummer Reproduction, waarin een interimlerares de eierstokken bezingt, voor een hilarisch hoogtepunt.

Dat de film destijds spectaculair flopte mag weinig verbazing wekken, zeker als je weet dat de producenten de choreografe van het origineel (Patricia Birch) tot regisseur promoveerden, aan de opnames begonnen zonder afgewerkt scenario en ondertussen al luidop droomden van nog twee films, een Broadway-musical én een afgeleide tv-serie. Hoogmoedige camp met een ranzig retrostrikje rond.

(D.M.) Crazy/Beautiful * John Stockwell, VS 2001. Centraal in dit routineuze maar best aardig vertolkte teenage-drama staat Hollywood-prinses Kirsten Dunst als de rebelse Nicole, die nooit een bh draagt en zich overgeeft aan gulzige porties seks, drugs en rock-‘n-roll. Waar dat laatste concreet toe leidt, blijft echter speculatief aangezien de makers per se een KT-quotering ambieerden, er de meest pikante scènes uitknipten en het hielden bij een romantisch drama over een rijk en verwend nest dat langzaam verliefd wordt op een hard studerende latino van arme komaf. De elvendertigste variant op Romeo en Julia kortom, maar dan tegen de chique achtergrond van de Pacific Palisades in LA. (21.05 – VT4)

(B.D.C.)