Zondag 16/10, 20.45 – Canvas

Een zondagavond op Canvas is niet compleet zonder het gewaardeerde Goudvis. Deze keer portretteert Chantal Pattyn – samen met regisseuse Rita Mosselmans – kunstenaar Hans Op de Beeck. ‘Je kunt Hans Op de Beeck niet reduceren tot schilder, fotograaf, filmmaker of beeldend kunstenaar’, vertelt Pattyn. ‘Ik heb zijn werk jaren geleden leren kennen via zijn maquettes van nachtelijk suburbia, maar daarna begon hij totaal andere dingen te doen: film, installaties, zelfs aquarellen.’

Hoe moeten we Op de Beeck kennen?

CHANTAL PATTYN: Van zijn gigantische installatie op de jongste Biënnale in Venetië misschien. Of van de film en de tentoonstelling Sea of tranquility, die eerder dit jaar bij Argos te zien was. Maar we hebben Hans ook gefilmd wanneer hij ’s nachts plat op zijn buik ligt te aquarelleren, met in handbereik een gitaar voor de soundtrack van een film waarmee hij bezig is. Al is hij niet het type romantische kunstenaar dat zich opsluit op een zolderkamer.

Is hij kunstenaar of manager?

PATTYN: Het klopt dat Hans Op de Beeck, zoals veel kunstenaars vandaag, een hele groep mensen aan het werk zet, maar een gehaaide manager zou ik hem niet noemen. Zijn werken leveren aardig wat geld op, maar dat investeert hij meteen weer in het volgende project.

Was het makkelijk praten met hem?

PATTYN: Een pak kunstenaars hebben de neiging om hun werk niet te veel te verklaren, vaak omdat ze dat ook niet kunnen. Op de Beeck is iemand die wel heel mooi praat, met een heel verzorgde taal – hij heeft een gedroomde radiostem. Het kwam er vooral op aan om niet in de valkuil van die mooie stembanden te trappen, maar wel op zoek te gaan naar de angels in zijn werk.

‘Hans Op de Beeck houdt ons een spiegel voor tot we de barst zien’, lezen we in de aankondiging.

PATTYN: Dat vind ik een rake omschrijving. Alles van Hans’ werk ademt verlatenheid. Hij schetst de menselijke conditie aan het begin van de 21e eeuw: eenzaam, afscheid nemend, onderkoeld, artificieel… Sea of tranquillity werd geïnspireerd door de bouw van het grootste cruiseschip ter wereld, waarvoor honderden arbeiders uit India naar de haven in Saint-Nazaire werden verscheept. Bedoeling was om rijke westerlingen in een perfect artificiële setting hun droomvakantie te laten beleven. Echt iets voor Hans om met dat gegeven aan de slag te gaan en daar dan de perfecte metafoor voor te vinden.

Naar verluidt was het, ondanks de vele bijval, niet evident om de Canvasdirectie te overtuigen van een nieuwe Goudvisreeks.

PATTYN: Ik was niet betrokken bij de gesprekken over Goudvis. Dat er dus toch een nieuwe reeks gekomen is, hebben we aan anderen te danken. Maar ik ben wel blij dat ik af en toe mijn bureau mag verlaten om voor Goudvis interviews af te nemen, wat ik nog het liefst van al doe. Zo leg ik momenteel de laatste hand aan de aflevering over Dirk Braeckman. Uiteraard juich ik toe dat er nu opnieuw in tv-portretten van artiesten is geïnvesteerd. Het is prachtig om hun werk en denken voor tv te tonen, want een volgende generatie dringt zich op. De tijd om hen vast te leggen, is dus beperkt.

HANS VAN GOETHEM