De BBC-reeks The Missing neemt de nachtmerrie van elke ouder – je kind verliezen op vakantie – en maakt daar acht afleveringen aangrijpende en spannende tv van.

De zomer van 2006. Een Brits koppel krijgt autopech op weg naar zijn vakantiebestemming in het zuiden van Frankrijk en moet overnachten in het kleine dorpje Chalons du Bois vooraleer het weer verder kan. ’s Avonds gaat vader Tony (James Nesbitt, bekend uit Cold Feet) nog even in het lokale zwembad zwemmen, samen met Oliver, zijn zoontje van vijf, en wanneer het jongetje dorst krijgt, trekken ze naar een nabijgelegen bar. Daar zijn tientallen Fransen samengestroomd om live de kwartfinale tussen Frankrijk en Brazilië op het WK voetbal te bekijken. Wanneer Tony een paar seconden Olivers hand loslaat, blijkt hij plotseling verdwenen. Terwijl het hele dorpje de Franse overwinning viert, zinken Tony en zijn vrouw Emily weg in de ergste nachtmerrie die ouders kunnen meemaken.

Zo begint The Missing, een achtdelige BBC-reeks die natuurlijk doet denken aan de hele zaak van het verdwenen meisje Madeleine McCann, maar ook aan tv-series als Broadchurch of The Killing. Net als die twee reeksen heeft The Missing immers evenveel aandacht voor het verdriet van de ouders en de impact van de misdaad op een kleine gemeenschap als voor de ontrafeling van de plot. De schrijvers hebben die twee invalshoeken bovendien mooi in elkaar verweven door het verhaal deels ook vandaag te laten spelen: bij het begin zien we hoe Tony in 2014 nog steeds wanhopig op zoek is naar ‘Olly’ en hoe hij probeert het onderzoek te heropenen door nieuw bewijsmateriaal aan te dragen.

Daardoor weet je als kijker uiteraard dat de zomer van 2006 geen happy end had, maar het geeft The Missing wel de kans om alle gevolgen te laten zien van die noodlottige verdwijning in de acht jaar die sindsdien gepasseerd zijn – op de relatie tussen Tony en Emily, op de inspecteurs die de zaak onderzochten, op de mensen die toen korter of langer verdacht werden, enzovoort – en tegelijk de spanning op te bouwen met een nieuwe zoektocht naar wat er precies is gebeurd. Dat laatste gebeurt ook vakkundig – The Missing houdt je tot op het einde aan het scherm gekluisterd – al is de reeks wel net iets beter op het vlak van het menselijke drama dan in de whodunit.

De grote troef van The Missing is immers hoe het ongeloof en de langzame aanvaarding van het ondenkbare bij de ouders – het verdriet van Tony en Emily is soms ondraaglijk om naar te kijken – en de groeiende ergernis en moeheid bij de inwoners van Chalons du Bois over de onopgeloste zaak in beeld worden gebracht. En dus niet zozeer de jacht op de dader(s), omdat er in acht afleveringen tijd nogal veel plotwendingen zitten en de ontknoping niet helemaal geloofwaardig is. Desalniettemin: niet te missing!

THE MISSING ****

(Dutch

FilmWorks)

STEFAAN WERBROUCK