Zes dagen en nachten slaan kunstencentrum Villanella en Red Bull de handen in elkaar voor een pop-upexpo van kunst, design en muziek. Herman Teirlinck mag het gebouw jaren geleden verlaten hebben, De Studio blijft een broeiplaats van nieuw artistiek talent. Drie namen om te onthouden.

Red Bull Space, 26/4 – 1/5, De Studio, Antwerpen. Info: redbull.be

ILLUSTRATOR GERT VG

GERT VAN GOETHEM: ‘Ken je de hoes van Brick By Brick die Charles Burns voor Iggy Pop maakte? Daar is het voor mij allemaal mee begonnen. Ik zat in het eerste jaar Grafisch Ontwerp aan het KASK en ik wist niet waar ik heen wilde met mijn tekeningen. Tot ze dat beeld lieten zien in de les. Tot dan had ik alleen personages getekend omgeven door leegte: DOOR CHARLES BURNS ZAG IK DAT JE OOK ALS EEN FOTOGRAAF KON TEKENEN, met schaduwen werken en een algehele atmosfeer oproepen. Ik vrees dat ik zijn invloed niet kan wegsteken. We delen ook een voorliefde voor werk met een ander nut dan het puur artistieke. Ik hou van flyers, posters en platenhoezen – tekeningen met praktische waarde. Burns heeft dat blijkbaar ook, zag ik tijdens zijn expo in Museum M: ik wist niet eens dat die eerste tekening die ik van hem zag een platenhoes was.’

‘Er zijn twee films die je moet zien om de sfeer te snappen die ik met mijn tekeningen wil overbrengen. De eerste is Naked Lunch van David Cronenberg, om zijn psychedelische thema’s. Hij weet tot in de puntjes hoe hij een eigen wereld kan creëren, die er hetzelfde uitziet als de onze, maar net iets raarder. De tweede is Coffee and Cigarettes van Jim Jarmusch. Niet alleen omdat ik aan koffie en sigaretten verslaafd ben, maar vooral om de saaiheid die in de film zit. Doelloos op café hangen: er zit een zekere apathie in mijn leven die ook in mijn tekeningen zit. Bij Magritte – een andere grote inspirator – herken ik dat ook: de tijd lijkt in zijn schilderijen altijd stil te staan.’

‘Ik werk vooral ’s nachts, ja. Valt het op? Ik vrees dat ik van nature een nogal lui persoon ben. Soms lukt het me wel om voor het ontbijt al productief te zijn, maar meestal werk ik in het holst van de nacht, als de wereld slaapt en Facebook geen posts meer spuwt. De enige reden waarom je wakker bent, is om te tekenen: op een manier zijn dat de beste omstandigheden om nuttig te zijn – zeker met goede hiphop als MF Doom op endless repeat op de achtergrond. ‘ Gert Van Goethem (23) is een Gents tekenaar en illustrator. Samen met Lennert Gavel en Thomas De Ben vormt hij het grafisch collectief FBS.

MUZIKANT NEVADA FELLOW

RUBEN FOCKETYN: ‘Nevada is Spaans voor sneeuwval. Nevada Fellow betekent iets als ‘sneeuwvallige compagnon’. Een beetje een abstract beeld, maar ik denk wel dat iedereen zo iemand kent. Wat dromerig, melancholisch, doordrongen van spijt: dat is hoe de muziek hoort te klinken.’

‘Ik klink op een podium ouder dan mijn leeftijd, ja. Dat krijg ik vaker te horen. Als ik zing, heb ik zelf ook het gevoel dat er iemand ouder aan het woord is. Ik denk dat het te maken heeft met de ziel die in mijn muziek zit, dan klink je al snel een stuk ouder. Ziel is iets heel belangrijks: het is wat muziek luisterbaar maakt. Een singer-songwriter moet niet de beste zanger of de beste gitarist zijn: het zijn andere kwaliteiten die van een singer-songwriter een goed artiest maken. Tenminste, voor mij toch. IK BEN HET MEEST BEÏNVLOED DOOR MENSEN ALS MARK LANEGAN: EEN OUDE ROT, NIET METEEN DE TYPISCHE SINGER-SONGWRITER, maar iemand die je er net door zijn aparte stem en songs tussenuit kunt halen. Chris Whitley was ook zo iemand. Een paar jaar geleden kwam Jan Eelen, een vriend van mijn vader (Frank Focketyn; nvdr.), naar me toe en gaf me een cd’tje van hem. Ik moet zeggen: wat ik hoorde, had me bij mijn kloten. Het is een zwaar woord, maar dat soort gasten zijn zielsverwanten voor mij.’

‘Ik ben gestopt met studeren. Tot december zat ik aan de Codarts in Rotterdam, waar ik voor singer-songwriter studeerde. Je kunt daar veel leren: hoe je een pakkende intro schrijft, welke akkoorden een goede song maken, hoe je een catchy zanglijn vindt… Alleen: het voelde als een beperking. De meeste goede artiesten lappen die regels aan hun laars. Ik wil koppig mezelf zijn.’

‘Ik heb een blind vertrouwen in hoe het nu loopt. Veel muziek maken, veel optreden, en dan komt alles wel vanzelf, hoop ik. Ik was zestien en ik had net mijn eerste songs geschreven toen ik Kunstbende won. Sindsdien rol ik van het ene in het andere. Binnenkort ga ik op tournee met Roland en Helmut Lotti, er zijn voorzichtige plannen om een plaat op te nemen: ik zal wel zien hoe ver ik geraak. Je moet er ook niet over lullen: ik héb mijn naam mee. Maar ik ben wel trots dat ik alles wat ik tot hiertoe heb bereikt, zelf heb gedaan. ‘Nevada Fellow is het alter ego van de Kalmthoutse singer-songwriter Ruben Focketyn (20), zoon van acteur Frank Focketyn.

STRAATARTIESTEN INJECT LOVE

HANSE CORA: ‘We zijn een kunstenaarsduo dat street art maakt, maar het is meer dan graffiti. Het zijn volwaardige installaties. Een pijl met de boodschap ‘Future Romantic Moment’ die naar een rozenstruik wijst of een robot met een graffitispuitbus en daarachter op de muur ‘I want to feel’: we willen mensen even doen stilstaan. We spelen ook altijd met de liefde: soms heel serieus, soms met een knipoog.’

KIM BRUSSELMANS: ‘”Ik hou van jou”, daar is het mee begonnen. Ik was ooit zo halsoverkop verliefd op een meisje, dat ik met een ladder naar haar huis ben gegaan en een bloem onder haar venster heb geplakt. Een andere keer kwam ik dan weer thuis met een bos bloemen, vond geen vaas, maar wel plakband: ik heb dan maar de hele muur volgeplakt met bloemen, telkens met een lief briefje erbij. Daar komt het idee vandaan: “Ik hou van jou” zeggen, maar dan op een originele manier – zonder chocolaatjes en zonsondergangen. Melig? Ik vind het net heel moedig. Niets zo gemakkelijk als cool zijn. Maar je emoties tonen: dat vraagt toch lef? Weet je dat dat een van de vijf dingen is die mensen het vaakst op hun sterfbed zeggen: “Had ik maar meer mijn emoties getoond”?’

CORA: ‘Het is wel niet bij het louter persoonlijke gebleven. Het gaat niet alleen meer over ons lief: ALLES WAT WE MAKEN, HEEFT OOK EEN MAATSCHAPPELIJKE KANT – LIEFDE VOOR DE SAMENLEVING, ZEG MAAR. Binnenkort moeten we voor De Zomer van Antwerpen installaties maken, verspreid over de hele stad. De bedoeling is om er ook een veiling aan te koppelen, waarvan de opbrengst naar verschillende goede doelen gaat.’

BRUSSELMANS: ‘We willen met Inject Love een contributie doen aan de maatschappij, niet aan consumptie.’

Inject Love is de naam waaronder fotograaf Hanse Cora (28) en kunstenaar Kim Brusselmans (35) liefdevolle straatinstallaties maken.

DOOR GEERT ZAGERS – FOTO’S JEF BOES