Belgische antirock krijgt een naam: Electronic Body Music.

ELEKTRO

WAX TRAX

1982

Front 242 staat begin jaren ’80 mee aan de wieg van industrial, electronic dance music, die zich in België in verschillende vertakkingen verder zal verbreiden – van elektrowave tot new beat – en ook internationaal verregaand weerklank zal krijgen. ‘Emotioneel betekent Geography nog altijd het meest voor ons’, zegt Patrick Codenys die in 1982 de groep kwam versterken. Het was ons eerste muzikale experiment from scratch, en het is de basis gebleven voor al onze volgende albums.’ Gemakkelijk was het niet. Elektronica was in die tijd absoluut niet aanvaard, en dansmuziek waar geen spat funk of disco in zit ,was onbekend. ‘We kregen veel negatieve kritiek. Bij de nationale zenders BRT en RTB hoefden we niet op airplay te rekenen. Wallonië had geen muziekmarkt, en Vlaanderen was in die tijd verknocht aan gitaarrock – Arbeid Adelt! was veruit de enige uitzondering die getolereerd werd. Gelukkig waren enkele vrije radio’s, FM Brussel op kop, naarstig op zoek naar nieuwe genres. Daar hebben we van geprofiteerd.’

Gelukkig durfden ook enkele jeugdhuizen hun deuren open te zetten. ‘Front 242 is live altijd heel fysiek en energiek geweest. Als we al eens konden spelen in zo’n jeugdhuis, dan overtuigden we mensen die ons niet kenden door onze act. Ik ben iedereen dankbaar die ons toen die kans gegeven heeft.’

Het motiveerde Front 242 om hardnekkig door te gaan. ‘De sleutelwoorden van de groep waren determination, persistence, assimilation, infiltration. Om de media te bespelen, moet je de sympathieke uithangen. Dat wilden we niet. Wij zijn antirock. We stonden totaal geïsoleerd, maar dat heeft ons integriteit bezorgd. We zijn altijd puur gebleven.’

De sound van Front 242 was niet alleen voor ons land uniek, al liggen de invloeden voor het grijpen. ‘De hele industrial-beweging, Throbbing Gristle en Cabaret Voltaire, maar ook postpunk à la Wire en Joy Division. Heel belangrijk voor ons was ook Brian Eno, en natuurlijk de Duitse antirock van Kraftwerk en Can. Wij vonden dat de hele muziekwereld door de Angelsaksische scene gemonopoliseerd werd. Alsof er niks anders bestond. Wij voelden ons niet echt muzikanten, maar mensen die, op zoek naar een nieuwe esthetiek, experimenteerden met nieuwe instrumenten.’

En daar bleek België duidelijk nog niet klaar voor te zijn. Duitsland wel – omdat het aansloot bij de lokale antirock -, maar ook de VS vielen voor Front 242, al werd de groep er wel als een exotisch collectief bekeken. ‘Ze keken ons aan als een koe die een trein voorbij ziet komen.’

De leden van Front 242 worden nog altijd aangesproken op hun paramilitaire, aan het fascisme gelieerde podiumact. ‘Dat militaristische beeld paste bij onze extreme muziek, maar het is nooit fascistisch geweest. De tegenkanting kwam vanuit de rock – die heeft me qua teneur altijd doen denken aan de slogan “Voor onze kinderen, rijd voorzichtig”. Ik ben er ook zeker van dat jullie negatieve reacties gaan krijgen omdat Front 242 in jullie lijst staat.’

Als het over de impact van Front 242 op binnen- en buitenlandse groepen gaat, blijft Codenys eerder bescheiden. ‘Blijkbaar is die er wel geweest. Nine Inch Nails en Billy Corgan van The Smashing Pumpkins laten onze naam wel eens vallen, en The Prodigy heeft ons op haar eerste album bedankt. Maar ik ga niet beweren dat ze van ons gepikt hebben.’

Front 242 is nog altijd actief. Vorig jaar verscheen het nieuwe album Pulse, en volgende maand brengt de groep Geography opnieuw uit in een nieuwe mastering. ‘In 1982 hadden we geen nagel om aan ons gat te krabben en prutsten we noodgedwongen in een schamele viersporenstudio. Nu konden we ons iets meer technologisch vernuft veroorloven. We hebben de geest van Geography behouden: de klanken zijn niet veranderd, maar ze zijn wel duidelijker en genuanceerder.’ (E.H.)

The Gioconda Smile (Poesie Noire, ARS 1985)

Synthdance van latere newbeat-ghostwriter Jo Casters.

Mafu Cage (The Neon Judgment, PIAS 1986)

Avontuurlijke elektrowave van het Leuvense Suicide.

E.H.

‘Wij voelden ons niet echt muzikanten, maar mensen die, op zoek naar een nieuwe esthetiek, experimenteerden met nieuwe instrumenten.’ Patrick Codenys

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content