Future Old People Are Wizards

Sludgerock van bij ons, daar mag men sinds de opkomst van dit Gentse drietal meer van verwachten dan een klakkeloos eren van buitenlandse voorbeelden. Plaat drie bevestigt: onvermoede mogelijkheden van de songschrijverij zal FOPAW zelden blootleggen, maar erop vooruit gaat het wel, met meer structuur en aanknopingspunten. Bovendien spoelt de huizenhoge sound – die ook brokken psych- en synthrock van de grond tilt – die kritiek vaak weg. Boven The Hipster’s Paradigm hangt nog een dreigende metalwolk, maar af en toe priemt het trio Vanmarsenille/De Gussem/Vanborm openingen in dat zwarte canvas. De strofes in So It Goes lijken veeleer naar de droge indiepop van Balthazar gemodelleerd dan naar de huisband van een occulte Japanse plattelandssekte. Eens wat anders.