Final Portrait

Kunstenaarsbiopics verliezen zich vaak in clichés over excentriekelingen, en hebben in tegenstelling tot hun subjecten weinig aandacht voor de vorm. Dat laatste kan ook Stanley Tucci’s Final Portrait worden aangewreven, een compact, deugddoend onflatteus maar banaal in beeld geborsteld portret van de Zwitserse beeldhouwer en schilder Alberto Giacometti. Of beter: een portret van de manier waarop zijn laatste portret anno 1964 tot stand kwam – dat van de Amerikaanse schrijver James Lord (Armie Hammer). De film speelt zich goeddeels af in Giacometti’s Parijse atelier, een rommelhok waarin hij veertig jaar woonde en wroette. Geoffrey Rush zwoegt, zweet, schetst en scheldt als kettingrokende kunstenaar. Geen meesterwerk, wel een eerbare en mild ironische meditatie over de machinaties van de muze.