Ook te zien in Gent: de Amerikaanse zomerslaper The Help. Daarin vertolkt Emma Stone een journaliste die in het Mississippi van de sixties een boek schrijft over de vele vernederingen die de zwarte dienstmeiden dagelijks moeten ondergaan. ‘Een hele aanpassing!’, aldus de Hollywoodbelofte die doorbrak als sarcastische wijsneus in komisch voer als Zombieland, Easy A en Crazy, Stupid, Love.

Juffrouw Stone, hoe beland je na al die lichte popcornpret in zo’n zwaar drama?

Emma Stone: Het is allemaal de schuld van mijn moeder! (Lacht) Ik ga altijd bij haar te rade over potentiële projecten. Toen ze een grote liefhebber bleek van het oorspronkelijke boek, hapte ik onmiddellijk toe. Ook niet onbelangrijk: eindelijk kon ik eens een ander soort personage spelen. Geen slecht woord over mijn vorige films, maar er zit veel meer in me dan de meid-met-de- wisecracks.

Viel de overgang een beetje mee?

Stone:(Zucht) Het blijft een hele aanpassing. Tijdens de interviews voor mijn vorige films kon ik gewoon mezelf zijn. Als ik al eens een domme uitspraak deed, maakte dat niet zo veel uit. The Help behandelt echter zo’n gevoelig thema dat ik constant op mijn hoede moet zijn. Een misplaatste grap of een slecht geformuleerd statement zou me ongetwijfeld zuur opbreken.

We leven toch in progressievere tijden? Amerika heeft zelfs een zwarte president.

Stone: De sociale omwentelingen van de jaren zestig liggen bij vele Amerikanen nog vers in het geheugen. En terecht, me dunkt. Neem nu mijn tegenspeelster Viola Davis. Zij mag dan wel een gevierde zwarte Hollywoodactrice zijn die een Oscarnominatie kreeg voor haar vertolking naast Meryl Streep in Doubt, maar haar moeder en haar grootmoeder waren het soort meiden waarover mijn personage wil vertellen. Ze werkten zichzelf letterlijk de vernieling in voor een hongerloon van 25 dollar per week.

Hunker je na zo’n aangrijpend project niet naar makkelijker verteerbaar materiaal?

Stone:(Fel) Ben je gek? Toen ik begon te acteren, had ik maar één doel voor ogen: mijn mannetje kunnen staan in het komische universum van Judd Apatow en zijn bende malloten. Mettertijd begon ik echter in te zien dat acteren veel meer mogelijkheden biedt. Op de set van The Help heb ik ongelooflijk veel bijgeleerd. Zo was het voordien nog nooit in me opgekomen om een personage enige échte diepgang mee te geven.

Vanaf nu dus alleen nog maar serieuzer materiaal?

Stone: Waarom moet het toch het een of het ander zijn? Veel mensen lijken niet te begrijpen dat het best mogelijk is om serieuze en humoristische rollen af te wisselen. Mijn grote voorbeeld op dat gebied is Diane Keaton. Ze won een Oscar voor haar vertolking in Annie Hall en staat voornamelijk bekend als een van Woody Allens ‘funny ladies’. Je mag echter niet over het hoofd zien dat ze daarnaast meespeelde in zwaarder materiaal als de Godfather-trilogie, Looking for Mr. Goodbar, Reds en The Little Drummer Girl.

Tot slot: hoe reageerde je moeder toen je haar advies vroeg over je hoofdrol in de op stapel staande ‘Spider-Man’-reboot?

Stone:(Lacht)Nice try, sir! Over die prent zwijg ik als een graf. De producenten villen me levend als ik mijn mond voorbijpraat. Of erger: ze voeren me aan de spinnen!

DOOR STEVEN TUFFIN

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content