Fear of Rain

Zou deze film over de schizofrene tiener Rain met opzet schizofreen zijn? Was het maar waar. Enerzijds kijkt regisseur/scenarist Castille Landon op geen inspanning om de kijker aan het verstand te brengen dat mensen met een psychische aandoening niet samenvallen met die aandoening. Dat het dus niet netjes is om een tiener die nog bekomt van een zware psychotische aanval in de schoolrefter weg te zetten als een gekkin. ‘Ik ben mijn ziekte niet’, brult Rain tegen haar vader. Anderzijds is Fear of Rain een halfslachtige Hitchcock-kopie met een plot die datzelfde ziektebeeld maximaal uitspeelt. De onbegrepen tiener die het moeilijk heeft om werkelijkheid van hallucinatie te onderscheiden krijgt een lief dat zo perfect is dat hij wel een zinsbegoocheling moet zijn. Haar these dat de buurvrouw een ontvoerd kind gevangenhoudt, wordt uiteraard niet geloofd. Als ziektefilm kan Fear of Rain er nog enigszins mee door, als psychologische thriller valt hij door de mand. Veelzeggend is dat er niet één beeld blijft hangen.