Elke woensdag, 21.50 – Ned3

Vorig jaar liet radiopresentator Giel Beelen zich voor Giel al dwangvoederen als een gans en onderwerpen aan een sessie waterboarden, en dit jaar gaat hij lekker op hetzelfde elan voort. De afgelopen weken liet hij zich in Factor Giel al levend begraven en probeerde hij zichzelf in een coma te zuipen, en vanavond ondergaat hij een heuse martelbehandeling. ‘Ik kan wel lachen om de stunts van Jackass,’ vertelt Beelen, ‘maar bij mij moet er toch een reden achter zitten.’

Blij om te horen dat je de martelingen toch al hebt overleefd.

Giel Beelen: Dankjewel, het was heel heftig. Na de waterboarding van vorig jaar wilde ik nu vooral psychische marteling ondervinden. De dag van de opname wist ik dus wel dat er iets ging gebeuren, maar niet wat of wanneer. Tijdens het gesprek met de psycholoog kreeg ik plots een zak over mijn hoofd en werd ik nogal hardhandig meegenomen. En ja, door wat nadien volgde, hebben ze mij mijn geheim kunnen doen prijsgeven.

Vanwaar eigenlijk die fascinatie voor gevaarlijke stunts?

Beelen: Ik ben gewoon héél nieuwsgierig. Als ik in de krant iets lees over de martelingen in Guantánamo Bay, dan wil ik absoluut weten wat dat inhoudt. Het hoeft niet altijd zo spectaculair te zijn. Ik heb ook een dag als gehandicapte in een rolstoel doorgebracht en dat vond ik vreselijk moeilijk. Het gaat erom dat ik iets bijleer, niet om de kick van het gevaar. Ik wil bijvoorbeeld best wel weten wat het is om te skydiven, maar als ik dat een keer geprobeerd heb, ben ik er ook mee klaar.

Wat vinden je vrienden en familie van je experimenten?

Beelen: Wel, onlangs hoorde ik dat mijn moeder elke keer als de telefoon gaat, denkt: ‘Nu zal er wel iets misgelopen zijn met Giel!’ (lacht) Mijn naasten kennen me niet anders. Ik heb vroeger ook wel wat stomme dingen uitgestoken. Zoals? Ik heb meer dan een schuurtje laten affikken en geloof me op mijn woord als ik zeg dat tegen schrikdraad plassen écht pijn doet. Als iemand zoiets zei, moest ik het proberen.

Zijn er dingen die je toch absoluut níet wilde doen?

Beelen: Voor mij kan het niet heftig genoeg zijn. Het enige waar ik niet aan wil beginnen, zijn dingen die mijn lichaam sowieso blijvend veranderen, zoals plastische chirurgie of tattoos. Bang word ik niet gauw. Blijkbaar schakel ik die angstgevoelens uit als ik weet dat het voor een programma is. Voor de radio durf ik ook wel eens een stunt uithalen. En dan denk ik: ‘Dit kan een uniek stukje radio worden, al is het dan mijn laatste.’

(B.D.C.)