Elke woensdag, VT4
Bij veel zogezegd nieuwe programma’s van dit najaar hebben we het gevoel dat we ze een paar jaar geleden al eens gezien hebben, maar Exotische Liefde is de enige reeks die doet denken aan de televisie van een paar decennia terug. De docusoap over Vlamingen die in het buitenland naar de liefde op zoek gaan, lijkt namelijk heel hard op de reportages die Paul Jambers ooit maakte, waarin enkele Vlaamse mannen een bruid probeerden te versieren. Dankzij het internet is de wereld vandaag heel wat kleiner dan vroeger, en volgens de makers van Exotische Liefde gaan daardoor zo veel mensen in verre oorden hun geluk beproeven dat je van een heuse trend kunt spreken.
Een echte trendsetter kon je Johny niet noemen, maar de man van 56 die naar eigen zeggen niet alleen kan blijven, had op het internet wel een Russische jongedame gezocht. Zijn nieuwe geliefde was bloedmooi en had toevallig krek dezelfde hobby’s als haar toekomstige, namelijk biljarten en postzegels verzamelen – hoeveel geluk kan een mens hebben. Johny, die eerder eens opgelicht was, had al duizenden euro’s overgeschreven om de vrouw hierheen te krijgen. De leugens over hoe ze toch niet was kunnen komen omdat de douane haar had tegengehouden, slikte hij als zoete koek. De man was het beste bewijs dat liefde misschien niet blind maakt – Johny vroeg wel telkens eerst een foto van zijn toekomstige – maar je wel van je verstandelijke vermogens berooft. En vervolgens, als je pech hebt, van al je geld.
De 69-jarige Willy was dan weer samen met de vijftig jaar jongere Nisa, een jongedame uit Thailand. Of beter: een ‘ladyboy’, want bijna terloops vermeldde Willy dat zijn geliefde als jongen was geboren. Nisa had wel borsten laten inplanten, maar omdat die ingreep zo pijnlijk was geweest, had hij/zij het daarbij gehouden. ‘Voor de rest is ze wel een en al vrouw’, voegde Willy er enigszins enigmatisch aan toe. Het ‘detail’ over het geslacht van zijn nieuwe geliefde had Willy overigens nog niet aan zijn familie verteld: hij kon dan wel via de nieuwe media in contact blijven met zijn jongedame, om gevoelige informatie over te brengen naar zijn kinderen vertrouwde hij toch maar op de oude informatiekanalen.
De derde hoofdrolspeler was een vijftiger uit Diksmuide, Daniël, die een paar maanden voordien gehuwd was met een Filippijnse en zijn bruid op de luchthaven ging ophalen. Glend kwam daadwerkelijk op Zaventem aan – zucht van opluchting – en werd daarna meegenomen naar zijn huis in de Westhoek. Een woning die hij zo had volgestouwd met eten dat het leek alsof hij zich niet had voorbereid op de komst van zijn kersverse vrouw, maar op een nucleaire winter. In zijn heel eigen Engels leidde Daniël haar rond, toonde haar de ‘sparre’ in de tuin en het vele werk dat hij had gedaan ‘for you to make happy’. Het was een redelijk smaakvol tafereel, tot de man trots enkele sexy nachtkleedjes bovenhaalde.
Er zullen vast wel mensen zijn die Exotische Liefde maatschappelijk relevante televisie noemen en die zullen zeggen dat het verhaal van bijvoorbeeld Johny anderen zal waarschuwen tegen oplichterij op het internet. Maar we moeten er eerlijk in zijn: dit soort programma’s bestaat alleen om als kijker je superioriteitsgevoel te onderhouden of om gechoqueerd te kunnen toekijken. En op dat vlak zijn we de voorbije jaren al zodanig ‘verwend’, dat we er eigenlijk mee hadden kunnen leven als Exotische Liefde níét gemaakt was. You know, for me to make happy.
Lees nog meer recensies en bedenkingen in de blog Testbeeld op KNACKFOCUS.BE
STEFAAN WERBROUCK
‘We moeten er eerlijk in zijn: ‘Exotische liefde’ bestaat enkel om als kijker je superioriteitsgevoel te onderhouden of gechoqueerd toe te kijken.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
