Op de set van een nieuwe Vlaamse film. Deze week: Het vonnis.
REGISSEUR JAN VERHEYEN
OPNAMEDUUR 30 DAGEN
LOCATIE BEGRAAFPLAATS MECHELEN
RELEASE OKTOBER
‘Death Wish meets The Verdict’, zo omschrijft regisseur Jan Verheyen in het kort zijn nieuwste film Het vonnis. ‘Het is een rechtbankdrama naar het voorbeeld van de Angelsaksische courtroom dramas, waar ik grote fan van ben en waarvan er merkwaardig genoeg in Vlaanderen maar weinig gemaakt worden. Het verhaal draait om Luc Segers, gespeeld door Koen De Bouw, die zijn vrouw en kind verliest. Hun moordenaar wordt vrijgesproken op basis van een procedurefout en dat vormt de aanzet voor een hele reeks gebeurtenissen. Mijn bedoeling was een zeer actuele film te maken over justitie en de problemen daar op vlak van geloofwaardigheid.’ Er zit drie jaar tussen Het vonnis en Verheyens vorige film, Zot van A, en dat komt doordat hij het scenario deze keer volledig zelf heeft geschreven. ‘Het is een complexe materie, zo een rechtbankdrama. Ik ben zelf geen jurist, dus heb ik veel gesproken met magistraten, strafpleiters, gerechtsjournalisten… en dat heeft een invloed gehad op het scenario. Oorspronkelijk ging ik voor een pamfletfilm, maar dat is veranderd in een themafilm. Het verhaal is genuanceerder, doordat ik mezelf de tijd heb gegeven om de materie grondig te leren kennen.’
Het idee voor het verhaal is ontstaan op de set van Vermist, de misdaadserie op VT4/VIER waar Verheyen producent van is. ‘Op een gegeven moment in de serie – ik weet het nog goed – zegt de procureur (Jappe Claes) tegen Walter Sibelius (De Bouw) in de hal van het Antwerpse Justitiepaleis: “Recht is niet altijd hetzelfde als rechtvaardigheid.” Die zin is blijven hangen en kort daarna zijn er enkele dingen gebeurd bij justitie die mij hebben doen besluiten er een film over te maken. Bij het schrijven van het scenario zat ik al met Jappe Claes en Koen De Bouw in mijn hoofd, de andere acteurs zijn er later bij gekomen. Zo spelen Jo De Meyere en Chris Lomme de werkgevers van De Bouw. Ze beschouwen hem ook als de zoon die ze zelf nooit hebben gehad. Ik hou van mensen die met bagage op de set verschijnen. Neem nu Jo: zet daar een camera op en je hebt al half gewonnen. Als je alle acteurs in deze film zou bekijken, merk je dat het allemaal echte ‘koppen’ zijn. Je voelt karakter en leven in die gezichten. Koen is ook niet meer de jeune premier – als hij dat ooit al was -, zijn gezicht spreekt boekdelen.’
Op de achtergrond ziet u het kerkhof van Mechelen, en voor Verheyen is het niet de eerste keer dat hij op een begraafplaats komt opnemen. ‘De vierde of vijfde keer. Ik doe dat graag, hoe raar het ook klinkt. Zo’n omgeving brengt extra drama en melancholie mee. Het is wel niet zo dat een begraafplaats meer doet met een filmcrew dan een ander decor. De volgende scènes nemen we op in de Fortis-kantoren en die omgeving zal ook haar invloed hebben. Hoe je met het decor omgaat, dat is het belangrijkste. In Vlaanderen zijn we daar trouwens zeer goed in. Vaak zien films van hier er duurder uit dan dat ze eigenlijk zijn, gewoon omdat we de juiste keuzes maken op het vlak van decor en omgeving.’
XAVIER VUYLSTEKE DE LAPS
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
