Na Catherine Deneuve vorig jaar geeft deze week Isabelle Huppert acte de présence tijdens het Filmfestival van Gent. De Franse superster over haar kinky sprookje My Little Princess en de vage grens tussen kunst en porno. ‘Status zegt me niets. Ik volg mijn buikgevoel.’

Catherine Deneuve en Isabelle Huppert hebben niet enkel tonnen charisma en het statuut van Gentse eregaste met elkaar gemeen, ze zijn ook de enige twee actrices die aanspraak maken op de titel ‘grande dame van de Franse film’. Deneuve heeft dan wel klassiekers van Polanski, Buñuel, Demy en Truffaut op haar cv, de negen jaar jongere Huppert (58) hoeft daar met namen als Chabrol, Preminger, Godard en Haneke amper voor onder te doen. Geen van beide filmmuzes zat trouwens ooit om een verrassend project of dubbelzinnig personage verlegen.

Wat Huppert betreft mogen alvast twee nieuwe titels aan haar indrukwekkende palmares worden toegevoegd. Zo komt ze deze week in Gent Mon Pire Cauchemar voorstellen, een komedie van Anne Fontaine met Benoit Poelvoorde als love interest. Daarnaast kunt u haar vanaf volgende week ook aan het werk zien in My Little Princess, een op feiten gebaseerde film over een hoogst ambigue moeder-dochterrelatie.

In dat gefictionaliseerde lolitasprookje vertelt regisseuse Eva Ionesco hoe ze door haar moeder Irina – de rol van Huppert – van haar vijfde tot haar twaalfde als naaktmodel werd gebruikt voor kunstfoto’s die vaak op en over de rand van de pornografie balanceerden. Niet bepaald de makkelijkste of sympathiekste rol dus, al hadden we van la Huppert niets anders verwacht.

In de jaren 70 stond Eva Ionesco als kind op de cover van ‘Playboy’ en ‘Penthouse’, wat een groot schandaal veroorzaakte. Hoe belangrijk was het voor Eva om dit verhaal van zich af te filmen?

ISABELLE HUPPERT: Heel erg. Eva is ook actrice en we hebben elkaar voor het eerst ontmoet in Afrika tijdens de opnames van Claire Denis’ White Material. Ze vertelde me dat ze al jaren met dit project in haar hoofd zat. Toen ze me uitlegde hoe ze het esthetisch en thematisch wilde aanpakken, heb ik toegehapt.

Je speelt een fictieve versie van haar moeder, de controversiële fotografe Irina Ionesco. Moeilijk?

HUPPERT: Niet lastiger dan andere rollen. Eva heeft me weinig over haar verteld en alleen enkele foto’s getoond. Voor mij was het dus pure fictie. Ik wilde me ook niet met die privégeschiedenis bemoeien. Voor haar is het een autobiografische film, een vorm van catharsis. Voor mij is het een nachtmerrieachtig sprookje met archetypische personages zoals de tovenaar en de fee. Blijkbaar was Irina een gespleten persoonlijkheid, een flamboyante vrouw die als een soort Marlene Dietrich graag hoeden en jurken uit de jaren 30 droeg. Ze was het boze monster en de liefhebbende engel tegelijk. Als Eva zegt dat ik in de film op haar lijk, kan ik haar enkel op haar woord geloven.

Was je vertrouwd met Eva’s verhaal?

HUPPERT: Ik wist wie ze was en ik herinnerde me dat haar naaktfoto’s veel controverse hadden veroorzaakt, maar zelf had ik ze nooit gezien. Eva heeft me er tijdens de opnames een paar getoond.

En: is het kunst of porno?

HUPPERT: Dat is de vraag waar de hele film om draait. Voor mij zijn die foto’s narcistische projecties van haar moeder. Eva was een wondermooi blond meisje – vandaar ook de titel van de film: mijn kleine prinses. Ik vermoed dat haar moeder in het begin niet eens doorhad dat ze Eva’s integriteit schond.

Je speelt de jongste jaren wel vaak getroebleerde moeders. Zit daar een strategie achter?

HUPPERT:Home, Un barrage contre le Pacifique, White Material, Copacabana… ik heb inderdaad telkens moeders gespeeld, maar de films gingen over meer dan dat. Sommige films waren politiek, andere literair of komisch. My Little Princess is dan weer een sprookje over een moeder die haar kind als artistiek medium gebruikt – of misbruikt. Het is en blijft een complexe kwestie.

Ook opvallend is dat je – ondanks jouw staat van dienst – vaak met debutanten werkt, zoals nu met Eva Ionesco.

HUPPERT: Klopt. Ik laat me in eerste instantie verwonderen door de personages en zodra ik toezeg, leg ik mijn lot in de handen van de regisseur. Elk personage spreekt zijn eigen taal die je telkens weer moet uitvinden. In die zin is elke film een debuut. Of je nu werkt met een ervaren meester als Michael Haneke of met een nieuwkomer als Eva. Film is gelukkig een collectief medium. Je staat er nooit alleen voor.

Controversiële projecten heb je nooit geschuwd, denk maar aan ‘Violette Nozière’, ‘La pianiste’ of ‘Ma Mère’. Je volgende film ‘Captured’, van de eigenzinnige arthousefilmer Brillante Mendoza, klinkt trouwens ook weer behoorlijk riskant.

HUPPERT: Klopt. Het is een fictiefilm, maar hij leunt dicht aan bij reële politieke gebeurtenissen aangezien hij over de kidnapping van buitenlanders door moslimterroristen gaat. We hebben in de Filipijnse jungle gedraaid en soms voelde het aan alsof we een documentaire aan het maken waren. Weet je: status zegt me niets. Als actrice wil ik mijn buikgevoel en mijn hart volgen. Als een rol me nieuwsgierig maakt, hap ik toe.

MY LITTLE PRINCESS

Vanaf 12/10 in de bioscoop.

MON PIRE CAUCHEMAR

Vanaf 9/11 in de bioscoop.

DOOR DAVE MESTDACH

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content