Het is een publiek geheim dat de openbare omroep geen zin meer heeft om nog langer in film te investeren.

Lolapellicola. ‘Verbrande aarde’ en ‘Maria’ van Fien Troch, dinsdag 28 augustus 23.10 – Canvas

Het is een publiek geheim dat de openbare omroep geen zin meer heeft om nog langer in film te investeren. In een interview met De Standaard noemde gedelegeerd bestuurder Bert De Graeve de Vlaamse filmsector zelfs een zootje. ‘Voor film zit er geen geld in de Vlaamse markt en dus doet men alsof de VRT die centen moet geven’, voegde hij eraan toe. De openbare omroepen van de ons omringde landen doen het anders wel, maar die verwarren het maken van televisie dan ook niet met het verkopen van bloemkolen. Het ene vereist een minimum aan goede smaak, voor het andere heb je niet méér nodig dan een gezonde middenstandersmentaliteit.

Het mag dan ook een wonder heten dat Canvas tijdens de zomer nog een gaatje vond om middellange films van Vlaamse filmmakers te vertonen. Een deel daarvan werd in een ver verleden overigens gemaakt in opdracht van de (Nederlandse) VPRO en daar ook uitgezonden in de reeks Lolamoviola. Zonder zich in de kosten te werken zendt de VRT de films nu uit onder de noemer Lolapellicola. Jong geweld als Rudolph Mestdagh, Patrice Toye en Dorothée Van den Berghe passeerden de revue en op dinsdag 28 augustus wordt de serie afgesloten met twee opvallende kortfilms van Fien Troch: Verbrande aarde en Maria.

De dochter van filmmonteur Ludo Troch studeerde vorig jaar af aan Sint-Lucas in Brussel. Haar oorspronkelijke ambitie lag evenwel elders. ‘Na mijn middelbare studies nam ik deel aan het toelatingsexamen van Herman Teirlinck. Ik was toen ook al in films geïnteresseerd, maar ik had mijn zinnen op de planken gezet. Toen dat evenwel verkeerd uitdraaide, stelde mijn vader voor om audiovisuele kunsten te studeren. Ik ging ervan uit dat ik er sowieso niet dommer van zou worden en dus deed ik het maar. Al snel merkte ik echter dat regisseren me wel lag en ondertussen kan ik me zelfs geen hoger genot voorstellen.’

Met haar kortfilms viel ze in elk geval al diverse keren in de prijzen en op dit moment schrijft ze aan haar eerste langspeelfilm. ‘Ik heb me totnogtoe nooit afgevraagd wat mensen goed vinden. Mijn kortfilms werden gelukkig altijd gesmaakt, maar een langspeelfilm is heel wat anders. Natuurlijk wil ik dat er zoveel mogelijk volk op afkomt, maar ik ben niet van plan mij daar blind op te staren. Ik wil gewoon mijn ding doen. Het risico bestaat dat niemand erin geïnteresseerd zal zijn, maar dat neem ik er dan maar bij.’

Ben Van Alboom