Een vreemd maar teder geraas

Langzamerhand leren we ook in het Nederlands de serieuzere kant kennen van Zep, de sympathieke Zwitser die dankzij Titeuf een wereldster in Frankrijk is. Zijn hoofdpersonage in Een vreemd maar teder geraas is een monnik die het stille kloosterleven verkiest boven de wereld daarbuiten. Vijfentwintig jaar na zijn intrede moet hij even het klooster uit voor de erfenis die een tante hem heeft nagelaten. In de trein naar Parijs ontmoet de monnik een jonge vrouw die ten dode is opgeschreven en die hij ook beter leert kennen. Zijn erfenis blijkt een naakt van Modigliani, want – zo schrijft de tante in haar testament – zo heeft de monnik toch een keer een vrouw gehad. Zep vertelt traag en met veel respect voor de keuzes van zijn ongewone hoofdpersonage. Zijn realistisch tekentalent blijft beperkt, maar dat compenseert hij door zijn sobere inkleuring met violet en bruin en zijn meesterschap in ritme en verhaalopbouw. Een oprecht boek, dat helaas verminkt wordt door een kreupele vertaling.