Weinig Amerikaanse sitcoms hebben evenveel succes gehad als Friends. NBC’s gouden kalf over zes twintigers (ondertussen dertigers) die door hun vrijgezellenleven navigeren in een van de betere buurten in New York, is in een 60-tal landen uitgezonden en wordt wekelijks door meer dan 40 miljoen mensen bekeken. Of je nu in Mexico of Maleisië, Spanje of Sri Lanka, Bosnië of België woont, overal zijn er wel mensen die griezelig goed vertrouwd zijn met de personages Ross en Rachel, Monica en Chandler, Joey en Phoebe. Hier en daar duiken er op verjaardagsfeestjes al plezante nonkels op die Smelly Cat kunnen zingen, tot groot jolijt van de verzamelde kroost. De sitcom was een hit vanaf de eerste week en is sindsdien in de VS niet meer uit de top 10 van de kijkcijfers weg geweest. En er waren ook de Emmy Awards. De hilarische gedubde versies. De dvd- en videoversies. Ontelbare boeken vol trivia. Fanclubs. Waarschijnlijk zelfs zelfhulpgroepen. Zeker enkele haatgroepen. Maar nu is het liedje I’ll be there for you definitief uitgezongen. De laatste episode, die enkele weken geleden werd opgenomen, wordt in de Verenigde Staten in mei uitgezonden. Hier in België zullen we iets langer moeten wachten. Het is een beetje griezelig dat miljoenen kijkers, een decennium nadat ze binnenstormde in het koffiehuis Central Perk, op de vlucht voor haar eigen huwelijk, nog steeds willen weten met wie Rachel uiteindelijk zal eindigen. Ross of Joey? En zullen Chandler en Monica een baby krijgen? Kome wat mag, voor velen zal het afscheid pijnlijk zijn, niet het minst voor de acteurs: ‘Ik kan er niet aan denken. Ik word angstig’, zegt Jennifer Aniston. ‘Het is als een scheiding die niemand wil.’ Over hoe de serie zal eindigen, blijven de producers natuurlijk heel zwijgzaam. Maar op het internet circuleren al een aantal geruchten en de volgende zijn al bevestigd door de acteurs in interviews. De romance tussen Rachel en Joey zal eindigen, tot grote opluchting van de acteurs. ‘Ik haatte dat idee’, zegt Aniston. ‘Joey is als mijn broer. Ik vond het gevaarlijk terrein’. Chandler en Monica kijken uit om een huis te kopen, wat waarschijnlijk betekent dat er een kindje op komst is. En Ross en Rachel? ‘Dat moeten we uitklaren’, zei Courteney Cox in een interview. ‘Het was eerst aan en dan weer af en dan weer aan. Ik zou wel willen dat ze weer bij elkaar komen.’

Voor de sitcomverslaafden is het einde van Friends al helemaal erg, want er lijkt niet onmiddellijk een goede opvolger aan te komen. NBC wil letterlijk en figuurlijk een vervolg breien aan het succes met Joey, een spin-off rond de goedmoedige would-be acteur, die in het najaar start in de VS. Men hoopt daar duidelijk op het Frasier-effect: ook die serie draaide rond een personage uit een succesvolle sitcom ( Cheers) en slaagde erin het verleden te overvleugelen. Maar over het algemeen zit de sitcom in de VS wat in een dipje. Zowel Everybody Loves Raymond als Frasier lopen op hun laatste benen, Sex and the City is in de VS al voorbij. Curb your Enthusiasm – van Seinfeld-producer Larry David en een culthit in de VS – krijgt dan weer bijlange niet de internationale weerklank die de andere series wel hebben. En het aantal geproduceerde komische reeksen is de afgelopen tien jaar met de helft afgenomen. Het staat modieus om de teloorgang van de sitcom te wijten aan de opkomst van reality tv. Natuurlijk: de opkomst van reality-tv wordt ook gekoppeld aan de teloorgang van de westerse samenleving, dus daar schiet je niet veel mee op. Wel een belangrijke reden voor de verminderde investeringen in sitcoms is de herverkaveling van de Amerikaanse tv-industrie. De afgelopen jaren hebben de grote Amerikaanse netwerken alle kleine tv-producenten opgeslokt, wat concreet betekent dat ABC bijna al zijn shows van Disney koopt en NBC alles binnenshuis produceert. Eens te meer is de vrije markt erin geslaagd om vrijwel elke vorm van competitie weg te gommen en dat is, zoals de grote tv-producer Adam Smith je zal vertellen, slecht voor de zaken. Legendarische sitcoms, of het nu M*A*S*H of Seinfeld was, namen risico’s; maar als het netwerk de show produceert én ook koopt, heeft geen enkele regisseur zin om tegen de haren van zijn bazen in te strijken. Doordat de boekhouders volledige controle op dergelijke projecten hebben gekregen, wordt een show al afgevoerd als hij binnen de eerste weken niet scoort, en krijgt het publiek geen tijd om zich in de personages in te leven. Maar zelfs series als Cheers, Seinfeld of Everybody Loves Raymond hadden één tot twee jaar nodig voor ze op kruissnelheid kwamen. © Newsweek.

Vertaling en bewerking Hans Comijn

Copyright Newsweek. Vertaling en bewerking Hans Comijn

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content