George Clooney zet in The Descendants misschien wel de moeilijkste rol uit zijn carrière neer: die van modale, onzekere en bedrogen huisvader. Wint Gorgeous George na de Golden Globe straks ook de Oscar?
De voorbije twintig jaar speelde George Clooney dokter, gangster, politicus, advocaat, soldaat, geheim agent en zelfs ruimtereiziger. Dat ‘Gorgeous George’ ook een modale huisvader kan incarneren, is misschien nog wel het meest verrassende aspect aan Alexander Paynes voor vijf Oscars genomineerde wrange komedie The Descendants.
‘Ik had al wel eens een vader of een echtgenoot gespeeld,’ aldus Clooney, ‘maar dit is inderdaad mijn meest emotionele en familiale rol tot nu toe. De uitdaging was om het materiaal zo goed mogelijk te dienen. In feite is het een coming of age-film. Alleen is het personage dat tot volwassenheid moet komen er al vijftig. Het is een script waarin álles zit en Alexander Payne is een van de beste regisseurs in de business. Dat maakt het voor een acteur makkelijk om je weg en evenwicht te vinden.’
Bovendien had Clooney – Hollywoods felst begeerde vrijgezel – naast Payne nog een andere adviseur op de set: zijn eigen vader. ‘Mijn pa zegt altijd: “Meng nooit bier met water.” Dat is het meest wijze advies dat ik in mijn leven ooit gekregen heb. Mijn familiegeschiedenis leest trouwens als een les in bescheidenheid. Mijn tante (de bekende variété- en musicalzangeres Rosemary Clooney; nvdr.) was geweldig populair in de jaren 50, maar was nog beter als zangeres in de jaren 60 en 70, toen ze geen hits meer scoorde en uitgerangeerd was. Ik bedoel maar: succes heeft niet altijd met jezelf te maken. Je hebt een dosis geluk nodig. Wie had kunnen denken dat een doktersserie mijn carrière zou lanceren?’
Met dat laatste verwijst Clooney uiteraard naar E.R., de ziekenhuisserie waarmee hij midden jaren 90, na jaren van vallen en opstaan, eindelijk doorbrak. Er volgden films van Steven Soderbergh ( Out of Sight, Ocean’s Eleven, Twelve én Thirteen, Solaris, The Good German), David O. Russell ( Three Kings), de Coenbroers ( O Brother Where Art Thou?,Intolerable Cruelty, Burn After Reading), Terrence Malick ( The Thin Red Line), Tony Gilroy ( Michael Clayton), Wes Anderson ( The Fantastic Mr. Fox), Jason Reitman ( Up in the Air) en… hemzelf. Zo regisseerde hij drie maanden geleden zijn intussen vierde film: The Ides of March, een politieke thriller waarin hij een machtsgeile politicus speelt.
Heeft Clooney een aangeboren oog voor kwaliteit of is zijn rollenkeuze een kwestie van geluk? ‘In het begin van mijn carrière heb ik een paar foute beslissingen genomen’, geeft hij toe. ‘Daaruit heb ik geleerd om altijd eerst het script te lezen. Dat helpt. (Lacht) Eigenlijk zijn er maar twee dingen die tellen: het script en de regisseur. Vroeger nam ik zomaar jobs aan – en dat moet ook als je pas in deze industrie komt piepen. Denk maar aan The Peacemaker en Batman & Robin… ‘Joehoe!’, dacht ik toen. ‘Ik mag een maillot dragen.’ Daarna had ik het geluk om Out of Sight en Three Kings te kunnen doen. Sindsdien let ik beter op.’
Of dat genoeg is om straks zijn eerste Oscar voor Beste Acteur op te pikken – na zijn beeldje voor Beste Bijrol in 2006 voor Syriana – weten we op 26 februari. ‘Natuurlijk is het een mooie erkenning, maar ik zou niet weten wie er vorig jaar heeft gewonnen. Wat ik wel weet, is dat Taxi Driver, Network en All the President’s gemaakt zijn in 1976, het jaar waarin Rocky de Oscar voor Beste Film wegkaapte. Prijzen zijn leuk, hits scoren ook. Maar: goede films maken die bijblijven, is mijn enige échte doel.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
