Luc Zeebroek (45), beter bekend als Kamagurka, is de scenarist van Cowboy Henk. Volgens hem gaat de gekuifde held nog een mooie toekomst tegemoet.

Wie is Cowboy Henk voor jou? Waarvoor staat hij?

Kamagurka: Hij staat voor alle helden die ik als kind tegenkwam in de strips die ik las. Maar ook groteske figuren als Baron von Munchhausen en Zippy the Pinhead zijn belangrijk. En Père Ubu van Alfred Chary. Henk is een amalgaam van al die figuren. Hij straalt vooral onschuld en naïviteit uit. Zelfs als hij als seriemoordenaar wordt gepresenteerd; dan nog behoudt hij dat onschuldige aura. Die onschuld laat ons toe elk onderwerp aan te snijden, op allerlei manieren.

Zijn er nog andere invloeden?

Kamagurka: Strips hebben me maar voor twintig procent beïnvloed, als ik het in cijfers moet uitdrukken. Muziek en film zijn minstens even belangrijk. Ik ben een enorme bewonderaar van Frank Zappa en Captain Beefheart. En van het surrealisme. Herr Seele en ik zijn gek van de films van Luis Buñuel. En van de films die Salvador Dalí maakte in zijn beginperiode. Maar ook Laurel en Hardy. En de Duitse komiek Karl Valentin. De geweldige films van David Lynch hebben ons ook beïnvloed.

Van slapsticks over surrealisme tot Lynch?

Kamagurka: Dat alles. Maar ook punk en hardcore. Het gaat vooral om de energie die de dingen uitstralen. Het is die energie die we in Cowboy Henk willen pompen. En dat lukt ook. Niet altijd. Maar als het goed zit, dan straalt de strip.

Cowboy Henk stelt een heel gamma van humorstijlen tentoon. Zijn er op dat vlak wel grenzen voor jou?

Kamagurka: In de loop der jaren heb ik de grenzen steeds een beetje verlegd. Nu richt ik me meer op de humor op zich, zonder te kijken of die grensverleggend is. Op een bepaald moment heb je het wel bekeken.

Jullie zijn dan ook al twintig jaar bezig. Wordt die samenwerking geen routine?

Kamagurka: Voor mij is Cowboy Henk iets waar ik een paar uur per week mee bezig ben. Daarnaast doe ik nog veel andere zaken. Henk maak ik samen met Herr Seele. En dat is altijd een heel gezellige bedoening. We gaan bijvoorbeeld samen naar de dijk van Oostende. Ik verzin ter plekke enkele grappen en we drinken samen een pintje.

Is er een groot verschil tussen de manier waarop je Cowboy Henk aanpakt en je andere strips?

Kamagurka: Het is totaal anders. Als ik voor Herr Seele schrijf, kan ik bepaalde verhalen kwijt. Ik ben zelf geen gedisciplineerde tekenaar. Werken met vakjes en zo is niet aan mij besteed. Bij Cowboy Henk kan ik wél volgens zo’n stramien werken. Herr Seele is niet voor niets een van de beste tekenaars van België en de buurlanden. Ik kan me niet direct iemand voor de geest halen die ik beter vind.

Herr Seele hecht veel belang aan esthetiek. Hij beschouwt Cowboy Henk als kunst. En jij?

Kamagurka: Ik zie het ook wel als een kunstvorm. Het is niet zoiets als een schilderij, maar het totaalbeeld kan je wel gerust naast een ander kunstwerk zetten. We werken grenzeloos. Wij maken geen Jommeke, waarbij je je moet beperken tot een zekere manier van werken, tot een bepaald soort onderwerpen. Wij springen op alles wat zich voordoet in de samenleving. We zijn dan ook nog niet aan het einde van onze samenwerking. Ik denk dat Cowboy Henk nog minstens twintig jaar te gaan heeft.

Henk gaat dus een mooie toekomst tegemoet?

Kamagurka: Absoluut. Ik kan me niet voorstellen dat ik zou zeggen: ‘Foert, ik hou het voor bekeken.’ Daarvoor is het schrijven te leuk, de samenwerking te geestig. Cowboy Henk is een figuur die steeds nieuwe verhalen bij me oproept.

Herr Seele ziet schilderijen wel zitten als een nieuw medium voor Henk. Heb je zelf nog nieuwe uitdrukkingsvormen in gedachten?

Kamagurka: Ik zie een Cowboy Henk-film wel zitten. Met een acteur die dan echt Henk speelt. Een langspeelfilm met de echte Cowboy Henk-aanpak. Een film die begint in zwartwit en halverwege naar kleur overschakelt.

Een droom of een haalbare kaart?

Kamagurka: Een droom, maar een haalbare. Er zijn volgens mij genoeg mensen die deze droom zouden kunnen helpen realiseren.