In de lente van 1996 bracht de Britse game-ontwikkelaar Eidos Tomb Raider voor het eerst op de markt. In een mum van tijd groeiede het spel uit tot een heus fenomeen. Van de eerste vier delen vlogen over heel de wereld al meer dan 20 miljoen exemplaren over de toonbank. Inclusief merchandising is dat goed voor een omzet van 500 miljoen dollar. Opvallend is dat het personage van Lara Croft daarin een minstens even belangrijke rol speelt als het eigenlijke spel zelf.

Hoewel Lara Croft uit niet méér bestaat dan een groot aantal pixels, is ze een notoir sekssymbool. Het Amerikaanse mannenblad Details plaatste haar onlangs zelfs bovenaan een lijstje van de meest sexy vrouwen op aarde. Core Design, het bedrijf dat het personage voor Eidos ontwikkelde, is dan ook met kennis van zaken te werk gegaan: Lara heeft een omvangrijke boezem en een al even indrukwekkend stel benen. Haar indringende blik en welgevormde lippen dragen evenzeer bij tot haar sexy imago.

Toch is dat niet genoeg om uit te groeien tot een dergelijk fenomeen. Het verklaart bijvoorbeeld niet waarom zelfs meisjes, die ruim een vierde van de aankoop van videogames voor hun rekening nemen, zich aangetrokken voelen tot het personage. Lara beschikt dan ook niet alleen over een nagenoeg perfect lichaam. Ze heeft ook guts. Daarmee is ze niet alleen de natte droom van veel tienerjongens, maar ook het rolmodel bij uitstek voor een heleboel tienermeisjes. Zelfs ervaren spelers raken er makkelijk aan verslingerd.

De uit Groot-Brittannië afkomstige Lara Croft is de dochter van een aristocratische lord. Ze reist de wereld rond, op zoek naar geheime crypten en verloren gewaande artefacten. In zekere zin is ze een samenraapsel van de heldhaftige avonturier Indiana Jones uit de gelijknamige films van Steven Spielberg en de gracieuze detective Emma Peel uit de Britse televisieserie The Avengers. Lara is ook al vaak vergeleken met James Bond, maar daar hadden de makers geen boodschap aan. In een reclamespot voor het spel zetten ze de Britse geheim agent voor schut, door hun heldin op pad te sturen met niet meer dan een overdreven grote granaat. Waarom tijd verliezen met de snufjes van Q, als je net zo goed een granaat kunt werpen?

Ondanks haar uitgelaten karakter en aangename verschijning blijft het toch nog wonderbaarlijk dat ze van een even grote populariteit geniet als pakweg Madonna of Julia Roberts. Of misschien ook niet. Ze mag dan wel niet echt bestaan, maar hebt u uw favoriete zangeres of actrice al ooit echt ontmoet? Uiteindelijk is Lara Croft voor velen niet méér of minder bereikbaar dan de bekende koppen wier albums of films ze in groten getale verslinden. In een gemediatiseerde maatschappij is het beeld minstens even krachtig als de werkelijkheid. De verschijning van Lara Croft is dan ook niet minder echt dan die van Julia.

Videogames hebben bovendien het niet te onderschatten voordeel dat ze de consument actief bij het verhaal betrekken. Terwijl we de protagonisten in de bioscoop alleen maar kunnen gadeslaan, worden we in videogames uitgenodigd om zélf de touwtjes in handen te nemen. Het identificatieproces is groter: we nemen de persoonlijkheid aan van het personage en tot op zekere hoogte verdringt die tijdens het spelen onze eigen persoonlijkheid.

De game-designers hebben er dan ook alle belang bij om hun personages in de toekomst nog menselijker te maken dan nu al het geval is. De grafische technieken staan nu nog in de kinderschoenen en toch leveren ze al vaak enorm indrukwekkende resultaten op. Ondertussen nemen de spelletjes alvast verschillende verhaaltechnieken over van de cinema, om zo hun producten een grotere dramatische weerslag te geven. Een combinatie van de twee kunstvormen is minder veraf dan velen denken.

Hollywood lijkt er in elk geval nog niet klaar voor te zijn. Tomb Raider is het zoveelste voorbeeld van een wervelend videospel, dat is omgetoverd in een lusteloos actievehikel. Interessant is wel dat Lara Croft nu ook gewoon een mens wordt. Haar populariteit en mythische karakter bereiken daarmee ongekende hoogten. Of zoals Angelina Jolie ons op het einde van het interview nog toevertrouwde: ‘Mensen verwachten dat ik hun affiches en shirts onderteken met Lara Croft. Ik krijg zelfs boze blikken als ik het niet doe.’

In tegenstelling tot James Bond en andere legendarische personages uit de geschiedenis van de literatuur en de cinema – iedereen wil toch gewoon een handtekening van Sean Connery en niet van James Bond – is haar personage wel degelijk echt. Hoe vreemd het ook mag lijken.