2008

Film: ***

Extra’s: **

Bodega Films

(Franse uitgave met uitsluitend Engelse onderschriften)

Film. In deze roadmovie trekt een koppel 18-jarige tweelingbroers door la douce France naar Spanje voor de uitvaart van hun moeder, die ze nauwelijks hebben gekend. Debuterend regisseur Pascal-Alex Vincent lonkt daarmee naar de ‘ lost boys‘ –poëzie van Gus Van Sant, zonder dat hij daarom zijn eigen stijl en sensibiliteit opgeeft.

De hoofdrollen zijn weggelegd voor een echte identieke tweeling, Victor en Alexandre Carril, die nauwelijks uit elkaar te halen zijn – behalve dat de een nog een beetje somberder kijkt dan de ander. De verwarring die de toeschouwer voelt, maakt wel degelijk deel uit van de strategie van de film: de twee wanen zich identiek, maar worden zich geleidelijk bewust van hun onderlinge verschillen. Omdat ze als tweeling met elkaar verbonden zijn, hebben ze het moeilijk om hun eigen persoonlijkheid en seksuele identiteit te ontwikkelen. Wanneer een van de broers dan toch toegeeft aan zijn andere seksuele geaardheid, zorgt dit voor een escalatie van ontreddering, verraad en afwijzing. Het komt tot een definitieve fysieke en spirituele breuk.

Zoals in de meeste films over tweelingbroers ( Dead Ringers, Twin Falls Idaho, Brothers of the Head) zit er in de intieme schermutselingen en de haat-liefdeverhouding tussen de twee ook een sterke erotische component.

Met hun rustieke nonchalante uitstraling en schijnbaar uit graniet gehouwen profielen wekken de twee fotogenieke vagebonden overal op het platteland lustgevoelens op. Vincent zet het allemaal in beeld in een suggestieve en contemplatieve stijl. Hij heeft de dialogen tot het strikte minimum herleid en hij laat de blikken, lichaamstaal en landschapsbeleving voluit spreken. Onuitgegeven in de Belgische bioscoop.

Extra’s. Making-of, geschrapte scènes en twee opmerkelijke kortfilms van Vincent. Al in de jeugdkroniek in Larry Clark-stijl Bébé Requin (2005) voerde de regisseur de Carrilbroers op – hij herschreef zelfs volledig het script van Donne-moi la main, dat aanvankelijk maar één protagonist had, in functie van deze tweeling. Het tweede, met gsm gedraaide liefdesfilmpje, Tchernobyl (2009) is een prachtig staaltje van maximale expressie met minimale technische middelen.

(P.D.)